Acorus calamus
Tatarak zwyczajny
Bylina o mięsistych rozłogowych kłączach i wyrastających z nich pionowo szablastych, jasnozielonych liściach osiągających wysokość ok. 120 cm. Kwiatostan w postaci kolby (10 cm długości), w Europie nie dojrzewa.
Rośliny wodne to takie, które są przystosowane do życia w wodzie i na pograniczu wody i lądu. Część z nich przez cały czas wegetacji jest zanurzona w toni wodnej, a często są to rośliny siedlisk okresowo zalewanych np wraz z wiosennymi roztopami. W większości to gatunki rodzime, często pospolite lub takie, które do niedawna uznawane za pospolite, obecnie są już ginące.
W dobie widocznego kryzysu hydrologicznego rośliny wodne mają do spełnienia znacznie ważniejszą rolę niż tylko jako ozdoba przydomowej sadzawki. Właściwie utrzymane tereny bagienne, cieki wodne, stawy i jeziora spełniają niebagatelną rolę w gospodarce wodnej – zatrzymują wodę lokalnie.
Dostarczamy zdrowe, silne sadzonki roślin wodnych. Do stawów, oczek wodnych, oczyszczalni ścieków, ogrodów deszczowych. Produkujemy pełne spektrum roślin wodnych – ponad 250 gatunków i odmian.
/ Rośliny wodne top 10 – podstawowe rośliny wodne
/ Rośliny wodne w rekultywacji zbiorników wodnych
Tagi: przybrzeżne / pływające / płytka woda / głęboka woda / podwodne
Bylina o mięsistych rozłogowych kłączach i wyrastających z nich pionowo szablastych, jasnozielonych liściach osiągających wysokość ok. 120 cm. Kwiatostan w postaci kolby (10 cm długości), w Europie nie dojrzewa.
Ogrodowa odmiana tataraku zwyczajnego. Długie, mieczowate liście w kremowobiałe i zielone pasy dorastają do około metra – odmiana rośnie wolniej i nie osiąga takiej wielkości jak czysty gatunek.
Interesująca roślina do strefy brzegowej. Tworzy krępą kępkę okrągłych, ciemnozielonych i mocno unerwionych liści, nad którymi w porze kwitnienia (w zasadzie całe lato) górują drobne, białe kwiatki zebrane w luźną wiechę.
Babka wodna jest zimotrwałą byliną o bulwiastym kłączu i łopatowatych liściach. Jej kwiatostan jest rozbudowany i może osiągać wysokość nawet 1,5m, składa się z dużej ilości białych lub różowych, drobnych kwiatów.
Potocznik można spotkać nad brzegami strumieni, jezior, stawów. Łatwo przystosowuje się do głębokości wody, w której przychodzi mu rosnąć: w głębszej wodzie będzie rośliną podwodną lub pływającą, rosnąc na mokrym brzegu wyrośnie wysoko i bujnie.
W naturze porasta słoneczne brzegi rzek i rowów tworząc gęste zarośla świeżozielonych liści nad którymi górują duże, baldachowate, różowe kwiaty.
Nazwa wywodzi się z greki i oznacza „bagienną piękność”. Jest to roślina rzeczywiście bardzo elegancka – biały kwiat w formie spaty, błyszczące, ciemnozielone liście.
Pojedyncze rośliny osiągają długość do 35cm, szczytowe lancetowate liście tworzą rozetki przypominające gwiazdki. Rosną w skupiskach tworząc podwodne lub sięgające powierzchni płaty koloru jasnozielonego o neonowej emanacji.
Jaskrawożółte kwiaty kaczeńca na podmokłych łąkach, w rowach i na brzegach strumieni to niechybna oznaka nadchodzącej wiosny. Są źródłem nektaru dla pierwszych „pozimowych” pszczół. Kaczeniec rośnie w kępach, osiąga wzrost od 15 do 60 cm.
Niska odmiana kaczeńca o białych kwiatach. Kwitnie wiosną, często powtarza kwitnieniem latem lub wczesną jesienią. Liście z charakterystycznym ząbkowaniem na brzegach. Wymaga stanowiska słonecznego o wilgotnym, zasobnym podłożu.
Olbrzymi – potrafi dorosnąć prawie do metra. Kwiaty większe niż u spotykanego dziko kaczeńca błotnego. Na odmianę „Auenwald” namawiamy szczególnie właścicieli dużych stawów.
Bardzo popularna i zawsze poszukiwana odmiana pełnokwiatowa do ozdobnych stawów i sadzawek.
Turzyca występująca na mokrych łąkach, brzegach zbiorników wodnych całej Europy. Preferuje stanowisko zaciszne o zasobnym, mulistym podłożu. Spotykana na zbiornikach zarastających.
Turzyca występująca na mokrych łąkach, brzegach zbiorników wodnych całej Europy. Preferuje stanowisko zaciszne o zasobnym, mulistym podłożu. Spotykana na zbiornikach zarastających.
Niska turzyca o złotożółtych liściach i sympatycznych, gwiazdkowatych kwiatostanach, które pojawiają się już od maja i trwają nawet do następnego sezonu wegetacyjnego. Lubi stanowisko słoneczne, zdecydowanie mokre (także okresowo zalewane) i raczej żyzne.
Pstrolistna odmiana turzycy pochodzącej z północnowschodnich stanów Ameryki Północnej. Nadaje się doskonale jako roślina okrywowa do obsadzania brzegów.
Turzyca palmowa o liściach z wyraźnym jasnym brzegiem. Doskonała roślina okrywowa na słoneczne lub półcieniste, zdecydowanie wilgotne lub nawet okresowo zalewane tereny.
Turzyca występująca pospolicie na terenach mokrych (łąki, torfowiska) w całej Polsce.
Turzyca występująca na terenach mokrych i torfowiskach – pospolita w całej Polsce.
Występuje na terenie całej Polski na mokradłach, brzegach zbiorników wodnych. Wspaniała turzyca o pięknym pokroju, przydatna do obsadzania stawów o charakterze naturalistycznym, mokrych łąk, stref czyszczących w stawach i sadzawkach.
Turzyca występująca na terenach mokrych w całej niemal Europie (z wyjątkiem regionów wschodnich i północnych). Liście i długie kłosy są charakterystycznie łukowato wygięte. Tworzy gęste zimozielone kępy.
Kosmopolityczna, pospolita na terenie całej Polski: na mokradłach, rowach, płytkich brzegach zbiorników wodnych. Rośnie w kępach. Preferuje siedliska zasobne. Często spotykana jako składnik pła na jeziorach zarastających.
Świetnie czuje się na cienistym i wilgotnym stanowisku – w naturze jest rośliną charakterystyczną dla mokrych lasów liściastych. Tworzy niskie, zwarte kępy delikatnych, jasnozielonych liści – ładnie rozświetla zacienione brzegi stawów i strumieni.
Turzyca popularna w Polsce, zwłaszcza na nizinach. Spotykana najczęściej na siedliskach zasobnych – torfowiskach, starorzeczach, brzegach glinianek, rowów. Na stanowiskach występuje licznie, często tworząc zwarte monokultury.
Turzyca popularna w Polsce, zwłaszcza na nizinach. Spotykana najczęściej na siedliskach zasobnych – torfowiskach, starorzeczach, brzegach glinianek, rowów. Na stanowiskach występuje licznie, często tworząc zwarte monokultury.
Ozdobna turzyca o dość szerokich liściach (do 3cm). Liście jasnozielone z białymi paskami na brzegach i w środku liścia. Polecana szczególnie do zacienionych i wilgotnych partii ogrodów.
Rogatek to roślina o wielu zastosowaniach w sadzawce: zwalcza glony konkurując z nimi o związki odżywcze rozpuszczone w wodzie, a także wydziela substancje nietolerowane przez glony.
Okazała roślina (dorasta nawet do 1,5m) o bulwiastym kłączu, którego środek wypełniony jest w dużej mierze powietrzem, i pięknych, białych, baldachowatych kwiatach. Szalej jadowity jest rośliną silnie trującą.
Jako roślina zanurzona Eleocharis natlenia wodę, jest schronieniem – i efektownym tłem – dla drobnych zwierząt żyjących w sadzawce.
Z płożącego się kłącza wyrastają pionowo zielone pędy wysokości do 1 m. Obecny na całej półkuli północnej. Spotykany w stawach, na starorzeczach i gliniankach, na płytkich brzegach jezior i wolno płynących rzek.
Roślina podwodna, przeważnie zakorzeniona w dnie choć może również funkcjonować jako pływająca swobodnie w toni wodnej. W sadzawce należy docenić jej właściwości tlenotwórcze.
Odmiana ta posiada proste, nierozgałęzione zielone pędy nadziemne z brązowymi węzłami dorastające do 70 cm.
Proste, nierozgałęzione zielone pędy nadziemne dorastają do około 150 cm. Nie ma chyba innego dużego skrzypu o tak uładzonym pokroju.
Długie pędy są proste i dość grube, wielu osobom kojarzą się z bambusem. W ogrodzie najlepiej trzymać skrzyp w pojemniku: będzie tworzył gęstą, zwartą kępę, nie rozpełznie się na boki, nie ucieknie z miejsca, w którym ma rosnąć.
Nierozgałęzione zielone pędy nadziemne z brązowymi węzłami dorastające do 20 cm. Tworzy zwarte kępy. Dobrze rośnie w ubogich wilgotnych i mokrych glebach.
Nierozgałęzione zielone pędy nadziemne z brązowymi węzłami dorastające do 20 cm. Tworzy zwarte kępy. Dobrze rośnie w ubogich wilgotnych i mokrych glebach.
Wełnianki to rośliny zupełnie niepozorne, wyglądające niemalże jak najzwyklejsza trawa dopóki nie zakwitną. Rosną na bagnach, kwitną białą bawełną.
Wełnianki to rośliny zupełnie niepozorne, wyglądające niemalże jak najzwyklejsza trawa dopóki nie zakwitną. Rosną na bagnach i gdy masowo kwitną białą bawełną bagno wygląda jakby ktoś poprzyczepiał do źdźbeł trawy małe kłębuszki waty.
Przybysz z dalekich i chłodnych krain: Kanada, Alaska, Kamczatka. Owocostany – kłaczki rudej waty – wydają się pełniejsze i bardziej puchate.
Wełnianki to rośliny zupełnie niepozorne, wyglądające niemalże jak najzwyklejsza trawa dopóki nie zakwitną. Rosną na bagnach, kwitną białą bawełną.
Większość mikołajków wymaga gleby przepuszczalnej, wręcz suchej. Ten rośnie w miejscach słonecznych i stale wilgotnych. Różni się także od większości mikołajków kształtem liści: są długie i niepodzielone.
Liście i łodyga kwiatowa pokryte są woskiem co chroni roślinę przed wiatrem i palącym słońcem, długi system korzeniowy (nawet kilkumetrowy) zapewnia dostęp do wody. Mikołajek znosi zasolenie gleby.
Rodzima bylina siedlisk wilgotnych i mokrych; spotykana pospolicie w całej Polsce w wilgotnych lasach, na mokrych łąkach ziołoroślowych, na brzegach cieków wodnych.
Ekspansywna trawa występująca powszechnie w miejscach mokrych i podmokłych, na brzegach stawów, jezior i rzek. Szczególnie chętnie występuje tam, gdzie podłoże jest zasobne; rozrasta się szybko tworząc monokulturę.
Ozdobna trawa o bardzo silnie skontrastowanej kolorystyce biało-zielonych liści. Dobrze znosi miejsca mokre, bagniste ale rośnie także na suchszych stanowiskach. Charakterystyczna dla podmokłych łąk.
Skromna roślina o niepozornych, białych kwiatkach i niczym niewyróżniających się liściach. Dzięki zdolności życia zarówno na wilgotnych stanowiskach na lądzie jak i w płytszej wodzie, konitrut jest niezastąpiony do maskowania brzydkich brzegów.
Hibiskus bylinowy, hibiskus błotny, ketmia – jedna z najciekawszych roślin, jakie ostatnio trafiły do naszych ogrodów. Przeważnie białe, różowe lub karminowe kwiaty osiągają od 20 do 30 cm średnicy.
Hibiskus bagienny należy do grupy hibiskusów bylinowych. Wielkie bladoróżowe kwiaty pojawiają się od lipca do września.
Dzięki podwodnym pędom tlen produkowany przez przęstkę w procesie fotosyntezy uwalniany jest wprost do wody, pędy wyrastające nad wodę tworzą las miniaturowych choinek. Należy ją sadzić w wodzie o głębokości do pół metra.
Rośnie na głębokości nawet do 1m dając schronienie wielu zwierzętom żyjącym w wodzie, takim jak larwy ważek i innych wodnych owadów, topiki, narybek, zooplankton itp
Bylina wodna funkcjonująca jako roślina pływająca lub zakorzeniona w płytkich, spokojnych miejscach. Nerkowate liście przypominają miniaturowe grzybienie; kwiaty są białe i wyniesione około 5 cm ponad wodę.
Odmiana „Azure” ma duże fioletowe kwiaty z wyraźnymi żółtymi plamkami na dolnych płatkach.
Gatunek kosaćca dobrze znoszący latem stanowisko mokre, zimą należy mu jednak zapewnić „suche nogi”. Wdzięczne kwiaty granatowo fioletowe.
„Eileen’s Dream” ma olbrzymie niebieskie kwiaty z fioletowym odcieniem; płatki górne mniejsze, sterczą pionowo, płatki dolne szerokie, duże, ciężkie. Prezentuje się imponująco.
Gatunek kosaćca dobrze znoszący latem stanowisko mokre, zimą należy mu jednak zapewnić „suche nogi”. Odmiana „Fortune” ma duże białe kwiaty z wyraźnymi fioletowymi żyłkami na płatkach.
Gatunek kosaćca dobrze znoszący latem stanowisko mokre, zimą należy mu jednak zapewnić „suche nogi”. Kwiaty wielkie, fioletowe. Płatki są rozbielone w środku, ciemniejsze na brzegach.
Gatunek kosaćca dobrze znoszący latem stanowisko mokre, zimą należy mu jednak zapewnić “suche nogi”. Odmiana „Loyalty” ma duże, ciemnofioletowe kwiaty.
Gatunek kosaćca dobrze znoszący latem stanowisko mokre, zimą należy mu jednak zapewnić „suche nogi” . Odmiana „Marmouroa” ma duże jasnofioletowe kwiaty z wyraźnymi ciemniejszymi żyłkami na płatkach.
Gatunek kosaćca dobrze znoszący latem stanowisko mokre, zimą należy mu jednak zapewnić „suche nogi” . Odmiana o dużych jasnofioletowych kwiatach.
Gatunek kosaćca dobrze znoszący latem stanowisko mokre, zimą należy mu jednak zapewnić „suche nogi”. Kwiaty w kolorze biskupim, bardzo duże.
Gatunek kosaćca dobrze znoszący latem stanowisko mokre, zimą należy mu jednak zapewnić „suche nogi” . Odmiana „Variegata” chartakteryzuje się dwukolorowymi liśćmi: biało-zielonymi.
Gatunek kosaćca dobrze znoszący latem stanowisko mokre, zimą należy mu jednak zapewnić „suche nogi”. Kwiaty bardzo duże, białe.
Odmiana „Mottled Beauty” ma kwiaty dość drobne, bladoniebieskie z granatowymi plamkami – jak od atramentu.
Kosaciec gładki to obok I. pseudacorus bardzo pożądany gatunek irysa wodnego, który nawet zimę może spędzać w wodzie. Fioletowoniebieskie kwiaty dekorują sadzawkę na początku lata, przez cały sezon ozdobą są liście w szerokie biało-zielone pasy.
Odmiana „Black Gamecock”’ ma duże ciemnofioletowe kwiaty (kolor rzadko spotykany wśród kwitnących roślin wodnych dostępnych w naszej strefie klimatycznej).
Odmiana „Blue” ma duże jasnoniebieskie kwiaty.
Odmiana „Colorofic” ma kwiaty różowe – płatki w dwóch odcieniach.
Odmiana „News Brief” ma piękne, intensywnie różowe kwiaty.
Odmiana „Rhett” ma duże ciemnoróżowe kwiaty.
Jest w tej roślinie siła życiowa, szlachetność postaci i piękno kwiatów. Niezwykle szeroka amplituda możliwości i wytrzymałość przesądzają o wielorakich zastosowaniach w ogrodnictwie ozdobnym, działaniach proekologicznych, oczyszczalnictwie.
Rzadka hybryda kosaćca żółtego o białych kwiatach. Może być uprawiany w wilgotnym miejscu w każdym ogrodzie. Doskonale czuje się też posadzony w płytkiej wodzie.
Odmiana kosaćca żółtego o jasnożółtych (maślanożółtych) kwiatach.
Atrakcyjna hybryda kosaćca żółtego o żółtych kwiatach z ciemnobrązowymi żyłkami. Może być uprawiany w wilgotnym miejscu w każdym ogrodzie. Doskonale czuje się też posadzony w wodzie.
Odmiana „Double” ma podwójne kwiaty – płatki ułożone są piętrowo. Jest silna i żywotna, kwitnie obficie. Bardzo dobrze czuje się zarówno w wodzie jak i na stanowisku zaledwie wilgotnym.
Odmiana kosaćca żółtego o podwójnych kwiatach.
Odmiana kosaćca żółtego o liściach w kremowo-zielone pasy. Przebarwienie na liściach jest szczególnie intensywne wiosną, latem może zanikać zupełnie.
Odmiana „Chance Beauty” ma olbrzymie kwiaty, intensywnie żółte, z brązowym rysunkiem u podstawy płatków. Jest żywotna, silnie rosnąca, zdrowa, okazała – polecamy do dużych ogrodów.
Kosaciec szczecinkowy najlepiej czuje się na stanowisku stale wilgotnym. Bardzo dobry do bagiennej strefy sadzawki. Elegancki biały pas na liściu i ciemnoniebieskie, prawie granatowe kwiaty.
Przepiękna odmiana kosaćca syberyjskiego o białych kwiatach. Dolne płatki są szerokie i lekko pofałdowane na brzegach, na środku lekko zielonkawe.
Irysy syberyjskie to jedne z najwdzięczniejszych irysów: rosną w zwartych kępach, masowo wysadzone tworzą piękne łany. Odmiana „Butter and Sugar” ma kwiaty maślane.
Piękne, fioletowoniebieskie kwiaty. Ich dolne płatki są płasko rozpostarte.
Odmiana o jasnych, błękitnych kwiatach.
Odmiana nowa. Kwiaty bardzo jasno fioletowe, prawie białe.
Odmiana „Emma Ripeka” zachwyca pięknym niebieskim kolorem. Pochodzi z Nowej Zelandii.
Odmiana ta ma kwiaty w odcieniu kremowej bieli z zielonkawą podstawą kielicha. Dolne płatki są szerokie i pofałdowane na brzegach a kwiaty większe i dłużej utrzymujące się na roślinie niż u innych odmian kosaćców syberyjskich.
Odmiana kosaćca syberyjskiego o dużych kwiatach w intensywnym kolorze biskupim. Nieco niższy od gatunku, krótsza łodyga kwiatowa.
Odmiana nowa. Kwiaty jasno fioletowe (lawendowe).
Odmiana o subtelnych białych kwiatach z lekkim fioletowym blaskiem ku środkowi kielicha kwiatowego.
Gęste, długie, wąskie liście i obficie występujące subtelne kwiaty sprawdzą się w ogrodzie japońskim. Kwiaty pięknie prezentują się także w wysokich wazonach – w grubych pękach lub pojedynczo.
Stosunkowo nowa odmiana kosaćca syberyjskiego o kwiatach w intensywnym kolorze biskupim.
Kwiaty duże, fioletowe.
Odmiana nowa, żywotna. Kwiaty głęboko fioletowe.
Kwiaty stosunkowo nieduże, prawie czysto białe.
Kwiaty białe, dolne płatki rozpostarte na boki są żółte u nasady. Płatki delikatnie pofałdowane.
Kosaciec różnobarwny jest gatunkiem irysa, który w wodzie czuje się dobrze latem, zimą bezpieczniej jest jednak zapewnić mu suche „nogi”. Kwiaty nie należą do największych, kwitnie on za to bardzo obficie.
Kosaciec na stanowiska wilgotne, mokre oraz do płytkiej wody. Piękny niebieski kolor kwiatów.
Od wczesnej wiosny do kwitnienia liście u nasady są fioletowe, potem ciemno fioletowe są także pędy kwiatowe. Bardzo dobrze czuje się wysadzony w wodzie.
Występuje na terenach mokrych i wilgotnych na całej kuli ziemskiej, najchętniej tam, gdzie gleby są ciężkie, zbite. Tworzy gęste, regularne kępy szydlastych liści.
Niski sit o mieczowatych liściach. Ozdobne, ciemnobrązowe kwiatostany w zasadzie przez całe lato.
Występuje na terenach mokrych i wilgotnych na całej kuli ziemskiej, najchętniej tam, gdzie gleby są ciężkie, zbite. Tworzy gęste, regularne kępy sinoniebieskich, szydlastych liści.
Limnobium zachowuje się jak pływający odciągacz biogenów, czyli substancji pokarmowych zawartych w wodzie sadzawki.
Tulejnik to roślina – wyzwanie. Rośnie wolno, w wilgotnym, bagiennym i najlepiej lekko zacienionym miejscu. Kwiatów można się doczekać dopiero na roślinie kilkuletniej.
Tulejnik o białych kwiatach (zaczynają kwitnienie jako zielone) pachnących piżmem. Potrzebuje czasu by zakwitnąć.
Fantastyczna bylina zadarniająca do wilgotnych i mokrych miejsc. Bardzo dobra do maskowania nieatrakcyjnych brzegów zbiorników wodnych – rośnie zarówno na brzegu jak i w płytkiej wodzie.
Rodzima bylina występująca nad strumieniami, na bagnach. Wymaga podłoża kwaśnego, ubogiego. Najlepiej sadzić w ogrodach o charakterze naturalistycznym.
Rodzima bylina występująca na mokrych łąkach. Karminowe kwiaty zebrane są w kłosach do 30 cm długości – istnieją także odmiany ogrodowe (np. 'Robert’) o dłuższym i pełniejszym kwiatostanie. Wabią pszczoły i motyle.
Białokwiatowa odmiana popularnej krwawnicy o karminowych kwiatach – wyglądają wspaniale wysadzone obok siebie. Białokwiatowa odmiana wyselekcjonowana została w Niemczech, jej nazwa oznacza „zabawy elfów”.
Rośliny uzyskane z siewu, nie selekcjonowane pod kątem poszczególnych kolorów. Jedna roślina to oczywiście jeden kolor – efekt uzyskuje się poprzez posadzenie wielu roślin.
Przypominająca do złudzenia czterolistną koniczynę niewielka paproć wodna (na wiosnę jej młode liście – jak u większości paproci – wyrastają na kształt pastorałów).
Uniwersalna roślina wodna do każdego rodzaju zbiornika. Mięta jest niezwykle tolerancyjna na warunki, w jakich przychodzi jej rosnąć. Dzięki bujnej wegetacji szybko zagospodaruje nowo założony staw; czyści wodę z nadmiaru związków pokarmowych.
Pięknie pachnąca mięta o podłużnych liściach (można wykorzystywać w kuchni). Niższa i nie tak intensywnie rosnąca jak mięta nadwodna – trzyma się raczej w kępie, nie wędruje. Kwitnie bardzo obficie.
Mięta o lekko brązowym odcieniu liści i bardzo silnym, przyjemnym, miętowym aromacie. Bardzo dobrze nadaje się jako dodatek do chłodnych napojów i do sporządzania herbatek miętowych. W ogrodzie czuje się najlepiej w miejscu słonecznym, wilgotnym lub płytkiej wodzie.
Szybko rozrasta się tworząc zwartą okrywę, maskując brzegi zbiorników wodnych. Jej kwiaty przyciągają pszczoły i motyle.
Mięta o dekoracyjnych zielono-białych liściach i bardzo silnym, przyjemnym, miętowym aromacie.
Rośnie w płytkich wodach przy brzegach jezior i na podmokłych łąkach.
Gęste, zwarte kępy wyprostowanych liści w zielono-kremowe pasy.
Niezapominajka to roślina najczęściej chyba kojarzona z leśnymi strumykami, brzegami potoków. Charakterystyczne błękitne kwiaty z żółtym oczkiem nie dają o sobie zapomnieć.
Charakterystyczne błękitne kwiaty z żółtym oczkiem u tej odmiany usadowione są nisko nad krępą kępą liści. Jest to odmiana o kompaktowej formie, mniejsza i bardziej zagęszczona niż gatunek.
Odmiana niezapominajki o liściach z kremowymi przebarwieniami.
W Polsce z wigorem rozrasta się w sadzawce od wiosny do jesieni, nie przetrzymuje jednak zimowych niskich temperatur – można przechowywać wywłócznik w akwarium. Jest rośliną o silnych właściwościach tlenotwórczych.
Roślina pochodząca Ameryki Północnej, rozprzestrzeniona głównie na jej zachodnich obszarach sięgając aż po Kanadę. W Europie uprawiana głównie w akwariach.
Rukiew wodna chętnie rośnie na mokrym stanowisku i w płytkich wodach, także płynących. W naturze często spotykana na stanowiskach okresowo zalewanych, w rowach i starorzeczach. Jej pędy mogą mieć od kilku centymetrów do nawet 3 metrów długości.
Nieduża odmiana lotosu nadająca się do uprawy w dwudziestolitrowym pojemniku. Liście wyrastają na wysokość pół metra, mają średnicę 20 cm. Kwiaty bladoróżowe z ciemniejszym brzegiem płatków.
Nieduża odmiana lotosu nadająca się do uprawy w dwudziestolitrowym pojemniku. Liście wyrastają na wysokość pół metra, mają średnicę 20 cm. Kwiaty kremowe, półpełne.
Odmiana „Empress” ma kwiaty duże (nawet do 30 cm średnicy), białe z różowymi końcówkami, wyniesione ponad wodę.
Odmiana „First Lady” (nazwana na cześć Hillary Clinton) ma kwiaty jednolicie różowe, wyniesione ponad wodę.
Kwiaty bladożółte, pachnące. Liście wystają ponad wodę. Krzyżowany z lotosami tropikalnymi i wykorzystywany w ten sposób do uzyskiwania mrozoodpornych lotosów o dużych, kolorowych kwiatach.
„Momo Botan” to karłowata odmiana azjatyckiego lotosu. Jest łatwiejszy w uprawie i utrzymaniu niż pozostałe oferowane lotosy. Bardzo atrakcyjne, różowe kwiaty są wielopłatkowe i długo się utrzymują.
Odmiana „Mrs. Perry D. Slocum” ma kwiaty podwójne, zmienne – w ciągu kilku dni kwitnienia przebarwiają się od różu do morelowego, wyniesione ponad wodę. Odmiana polecana dla naszego klimatu.
Grążel żółty to potężna roślina o liściach pływających i kłączu zakorzenionym w dnie na głębokości nawet do kilku metrów. Wykształca dwa rodzaje liści. Kwiaty są stosunkowo małe, o dużym znamieniu i pięciu żółtych, łopatkowatych działkach kielicha.
Białe, nieco spiczaste płatki okalają żółty środek. Klasyczna. Doskonała w naturalistycznych założeniach ogrodowych. Nie rozrasta się zbyt ekspansywnie – dzięki temu nadaje się także do mniejszych oczek wodnych.
Kwiaty intensywnie ciemnoczerwone – najciemniejsze ku środkowi. Jedna z najciemniejszych odmian dostępnych na rynku stąd jej nazwa: „Prawie Czarna”.
Liście kolorowe, na oliwkowym lub buraczkowym tle występują liczne różnej wielkości plamy. Kwiaty gwiaździste o wydłużonych płatkach, początkowo różowe z czasem stają się bielsze.
Jedna z największych i najbardziej niezawodnych czerwonych odmian lilii wodnych. Kwitnie bardzo obficie dużymi karminowoczerwonymi kwiatami.
Piękna, niewielka odmiana doskonale nadająca się nawet do niewielkiego oczka. Należy do grupy lilii o zmiennej barwie kwiatów: w ciągu kilku dni kwitnienia przechodzi od morelowego do czerwono zabarwionego oranżu i różu. Liście „Aurory” są dekoracyjnie nakrapiane brązem.
Kwiaty bardzo duże, gwiaździste, o płatkach jasnożółtych (wewnętrznych) i jasnoróżowych (zewnętrznych). Kwiaty wyrastają nawet 20 cm ponad powierzchnię wody. Liście duże, zielone z brązowymi plamami.
Kwiaty duże, jednolicie intensywnie różowe, wpadające w czerwień. Liście zielone z brązowymi plamkami, młode liście czerwonobrązowe.
Kwiaty, zgrabne, kuliste, niezbyt duże; ciemnoczerwone – z każdym dniem kwitnienia stają się ciemniejsze.
Kwiaty wiśniowe. Odmiana niewielka – liśćmi pokryje zaledwie 0,5 m² powierzchni; nadaje się do uprawy w maleńkich sadzawkach-beczkach.
Kwiaty intensywnie i jednolicie różowe, gwiaździste, duże. Kwitnie dość obficie, kwiaty subtelnie pachną.
Duży, pachnący, gwiaździsty,jasno żółty kwiat, wystający ponad taflę wody. Obficie kwitnie. Toleruje stanowisko umiarkowanie ocienione.
Kwitnie obficie dużymi czerwonymi kwiatami o różowym zabarwieniu. Doskonały wybór do dużego stawu.
Rzadko spotykana odmiana o subtelnych, pastelowych kwiatach pachnących owocowo. Zaczyna kwitnienie jako kremowożółta, kończy jako jasno morelowa.
Odmiana bardzo lubiana: jej piękne, gwiaździste, łososiowe kwiaty wystają nawet do 10 cm ponad lustro wody. Kwitnie niezwykle obficie i bardzo długo – potrafi kwitnąć aż do jesieni. Liście zielone z brązowymi plamami.
Poszczególne płatki 1 kwiatu są czerwone lub różowe. Kwitnie obficie. Wymaga oczka średniego lub dużego. Piękna, zdrowa i niezawodne odmiana.
Śliczna, nieduża odmiana o podwójnych, kremowobiałych kwiatach. Kwiaty są bardzo harmonijne: kuliste, o zaokrąglonych płatkach. Liście oliwkowozielone, mocno nakrapiane brązem.
Cieszy się opinią „najbardziej czerwonej z czerwonych”. Do późnego popołudnia, gdy inne odmiany lilii zamkną już swoje kwiaty, „Escarboucle” pozostaje otwarta. Nie lubi zbyt małych zbiorników.
Kwitnie bardzo obficie wyrazistymi dużymi kwiatami nieco przypominającymi piwonię. Płatki intensywnie różowe zabarwione czerwienią. Wymaga średniego lub dużego stawu.
Będzie obficie i często kwitła jeśli zagwarantuje się jej przestrzeń i duży (nawet do 1m średnicy) okrągły kosz. Szybko rozprzestrzenia się pokrywając liśćmi coraz większą powierzchnię wody. Kwiaty wystają ponad lustro wody.
Kwiat łososiowy, gwiaździsty, pachnący, wyniesiony ponad wodę. Liście zielone w brązowe plamy. Duża. Odporna.
Potrzebuje trochę czasu by „zapuścić korzenie” i dużo słońca, żeby zakwitnąć. Polecamy hobbystom – trud i cierpliwość zostaną nagrodzone niezwykłym, przeszło stupłatkowym kwiatem przypominającym piwonię.
Odmiana ma już ponad 100 lat. Zdrowa, niezawodna, obficie kwitnie.
Wielopłatkowa – ilość płatków dochodzi nawet do 70. Kwiat ma kształt kulisty – jak piwonia. Kwiaty pozostają długo otwarte. Jej dodatkową zaletą jest to, że łatwo przystosowuje się do każdej wielkości sadzawki.
Grzybień o bardzo dużym, gwiaździstym kwiecie leżącym na wodzie. Płatki zewnętrzne kremowobiałe, wewnętrzne – żółte. Kwitnie obficie i delikatnie pachnie.
Jej czerwone, gwiaździste kwiaty są zdecydowanie odmienne od lilii dostępnych do tej pory na rynku. Płatki bardzo wąskie i długie, oglądane pod słońce pokazują fioletowe obramowanie.
Kwiaty w niepowtarzalnym, rozświetlonym odcieniu różu, półpełne, długo otwarte – nadające się jako kwiaty cięte.
Kwiaty bardzo jasne – prawie białe, podbarwione różem i żółcią, wyniesione 10 cm ponad powierzchnię wody. Jej nazwa to „wewnętrzne światło” – jest bardzo świetlista. Liście zielone z brązowymi plamami. Duża (do 2m²).
Kwiaty intensywnie fuksjowo czerwone. Niezawodna. Znosi stanowisko półcieniste. Roślina bardzo żywotna, odporna na choroby.
Stosunkowo młoda odmiana o bardzo dużych, jaskrawo żółtych kwiatach wyniesionych nawet do 10 cm ponad powierzchnię wody. Chyba najlepsza żółta. Wymaga co najmniej średniego zbiornika.
Kwiaty o ciemnoróżowych płatkach i pomarańczowym środku z żółtymi pręcikami, siedzące na tafli wody. Idealna do płytkich oczek.
Interesujący kolorystycznie kwiat o jasnym odcieniu różu, lekko ciemniejący ku środkowi. Z każdym dniem kwitnienia zmienia barwę, przybierając coraz ciemniejsze odcienie.
Urzekająca odmiana o dużych, pełnych, różowych kwiatach – pojedynczy kwiat składa się z około stu płatków. Potrzebuje większego zbiornika.
Prześliczna miniaturowa odmiana o brudnoróżowych kwiatach przechodzących w ciągu paru dni kwitnienia do morelowego. Liście oliwkowozielone, nakrapiane brązowymi plamkami.
Kwiaty o wewnętrznych płatkach ciemnoróżowych a zewnętrznych jaśniejszych. Zielone liście mocno nakrapiane brązem. Kwitnie intensywnie, nadaje się zarówno do dużych jak i niewielkich oczek wodnych.
Wielopłatkowa, różowa piękność. Płatki wewnętrzne, intensywnie ciemnoróżowe otoczone są jaśniejszymi. Doskonała do każdej sadzawki (z wyjątkiem tych całkiem miniaturowych).
Piękne białe płatki okalają żółty środek. Klasyczna. Doskonała w naturalistycznych założeniach ogrodowych. Nie rozrasta się zbyt ekspansywnie – dzięki temu nadaje się także do mniejszych oczek wodnych.
Kwiaty jasnożółte lub kremowe. Zielone liście mocno nakrapiane brązem. Kwitnie intensywnie, nadaje się zarówno do dużych jak i bardzo niewielkich oczek wodnych.
Duże liście szybko pokrywają powierzchnię wody na przestrzeni kilku metrów kwadratowych. Kwiaty bladoróżowe, których średnica nierzadko przekracza 20 cm; otwierają się wcześnie i późno zamykają. Kwitnie intensywnie.
Odmian ta charakteryzuje się różowym kolorem płatków w głębokim odcieniu fuksji, na których tle odcina się jaskrawa żółć pręcików; kwiaty są duże i obfite, wyniesione ponad powierzchnię wody dzięki czemu wygląda na roślinę tropikalną.
Kwiaty duże, jednolicie różowe, lekko pachnące.
Piękna, niezbyt duża odmiana urzekająca kwiatami w ciepłym rudawym kolorze. Należy do grzybieni o zmiennym kolorze kwiatów: zaczyna kwitnienie kolorem rudomorelowym, po paru dniach można dodatkowo odnaleźć wyraźnie różowy odcień.
Kwiaty duże, gwiaździste, różowe żółtym środkiem. Kwitnie obficie i subtelnie pachnie. Liście zielone z nielicznymi brązowymi plamami.
Legendarna lilia o dużych, jasno morelowych kwiatach. Kwiaty wyniesione ponad powierzchnię wody. Liście oliwkowozielone, nakrapiane brązowo.
Odmiana nieduża, odpowiednia do małych sadzawek. Kwitnie obficie ciemnoczerwonymi kwiatami. Zdrowa i niezawodna.
Jedna z wielu odmian pochodzących z hodowli Perry’ego D. Slocuma i z całą pewnością jedna z najpiękniejszych białych. Kwiat biały, półpełny, gwiaździsty. Do średniej i dużej sadzawki.
Kwiaty bardzo duże, podwójne, gwiaździste, żółte – jaśniejsze z każdym dniem kwitnienia. Liście oliwkowozielone, nakrapiane brązowo. Znosi stanowisko zacienione.
Lilia o dużych łososiowych kwiatach w niepowtarzalnym, ciepłym pomarańczowym odcieniu. Liście idealnie okrągłe, od spodu czerwone, lekko nakrapiane.
Kwiat o czerwonej barwie obejmującej podłużne wąskie płatki, błyszczące pręciki oraz cały środek. Liście jednobarwne, zielone z charakterystycznym wcięciem na przeciwległej stronie pęknięcia.
Kwiaty jednolicie różowe, gwiaździste, lekko pachnące.
Jedna ze starszych odmian wprowadzonych prze Perry’ego D. Slocuma. Kwiaty różowe, wystające nieznacznie ponad wodę i otwarte do późnego popołudnia.
Biała miniaturka nadająca się świetnie do maleńkich sadzawek. Zajmuje małą powierzchnię, jest jednak bardzo dekoracyjna: kwitnie bardzo obficie delikatnymi ok 5 centymetrowymi kwiatami.
Urocza miniaturka nadająca się nawet do maleńkiej sadzawki – np. misy z wodą na balkonie lub tarasie (wymaga zaledwie 20cm wody ponad koroną kłącza). Kwiaty niewielkie, niezwykle obfite, kanarkowo żółte,
Doskonała do małej lub wręcz miniaturowej sadzawki: niewielkie kwiaty (mnóstwo!), maleńkie, ślicznie wykrojone liście z początku zabarwione bordowo, później zielone z brązowymi plamkami.
Kwiaty gwiaździste, jednolicie czerwone, obfite. Liście zielone (młodociane czerwonobrązowe).
Kwiaty duże o podłużnych, wąskich płatkach ciemniejszych wewnątrz, wyniesione około 5cm ponad powierzchnię wody i lekko pachnące.
Duże, jednolicie jasnoróżowe, gwiaździste kwiaty wyraźnie odcinają się na tle wody i liści. Pachnie słodko.
Kwiaty jednolicie różowe, stosunkowo duże, gwiaździste, lekko pachnące. Obfite kwitnienie. Liście najpierw czerwonobrązowe, później zielone.
Piękna, niewielka odmiana o różowych kwiatach doskonale nadająca się nawet do niewielkiego oczka. Wyselekcjonowana spośród siewek popularnej N. 'Aurora’.
Silna odmiana nadająca się raczej do większych sadzawek. Kwiaty zmienne: w ciągu kilku dni kwitnienia pierwotny jasno morelowy kolor pogłębia się aż do intensywnego oranżu. Pozostają otwarte do późnego popołudnia. Kwitnie bardzo obficie.
Kwiaty gwiaździste, różowe, wyraźnie widoczne na tle wody, wyniesione. Środek kwiatu w intensywniejszym odcieniu niż płatki zewnętrzne, kolor na płatkach niejednolity.
Kwiaty w intensywnym kolorze siarki (stąd jej nazwa). Niezbyt duże ale widoczne z daleka, pachnące.
Duże, gwiaździste, różowo-morelowe kwiaty. Odmiana zdrowa, szybko rosnąca i obficie kwitnąca.
Stosunkowo nowa odmiana o dużych gwiaździstych kwiatach, żółtych z różowym poblaskiem (mocniej zaróżowione są płatki zewnętrzne). Kwiaty wyniesione ponad wodę.
Biała, klasyczna. Doskonała w naturalistycznych założeniach ogrodowych. Może być sadzona głęboko, rozrasta się pokrywając liśćmi sporą powierzchnię – polecana do dużych stawów.
Odmiana o niespotykanych dotąd kwiatach: płatki w kolorze od pomarańczowego do różowego (kolor jest zmienny) upstrzone są kremowymi piegami i plamami, zdarzają się nawet płatki lub całe kwiaty pół na pół różowo-kremowe.
Odmiana o pełnych, czystych, białych kwiatach. Świetnie czuje się w średnich i dużych oczkach. Idealnie komponuje się z innymi odmianami w każdym kolorze.
Kwiaty jasnożółte, gwiaździste; płatki mocna zwężające się ku końcom. Zielone liście z wierzchu mocno nakrapiane brązem, pod spodem czerwonobrązowe. Kwitnie dość intensywnie.
Grzybieńczyk to „fałszywa” lilia wodna: okrągłe pływające liście i kłącza zakorzenione w dnie na głębokości około 0,5m tak bardzo przypominają miniaturowego grzybienia, że wiele osób myli te dwie rośliny.
Orontium wodne to roślina z rodziny obrazkowatych jednak o niezbyt charakterystycznych jak na tę rodzinę kwiatach: biało-żółte kolby kwiatowe nie są otoczone spatą, pojawiają się za to bardzo licznie.
Długosz to bardzo duża, nadwodna paproć. W miejscach o dostatecznej wilgotności może rosnąć na stanowisku słonecznym, preferuje gleby kwaśne.
Długosz królewski to okazała paproć, którą można spotkać w miejscach podmokłych: na groblach, brzegach wód, w wilgotnych zaroślach, rowach. W miejscach o dostatecznej wilgotności może rosnąć na stanowisku słonecznym.
Urocza, maleńka roślina. Niewielkie, owalne, szarozielone liście tworzą gęste, zwarte kopczyki, nad którymi w drugiej połowie lata unoszą się delikatne, białe kwiatki na wysokich i cienkich łodyżkach.
Okazała bylina o różowych kwiatach, które pokazują się już w marcu: wyrastają z gołej ziemi na grubych, mięsistych łodygach. Po kwitnieniu rozwijają się liście – bardzo duże, przypominające rabarbar. Często można go spotkać nad stawami, rzekami, strumieniami, a także na terenach zalewowych, w wilgotnych zaroślach. Lepiężnik dobrze znosi okresowe zalewania i następujące po nich okresy suszy.
Największe liście u lepiężnika japońskiego (nawet do 120 – 130 cm średnicy) uzyskamy hodując go w miejscu cienistym, w zasobnym i stale wilgotnym podłożu.
Liście osiągają średnicę około 60 cm. Kremowe przebarwienia są intensywniejsze gdy lepiężnik wysadzony jest w miejscu słonecznym. Wspaniała roślina do obsadzania brzegów zbiorników wodnych.
Trawa występująca niemal na całej kuli ziemskiej, na terenach mokrych lub okresowo zalewanych, najczęściej żyznych i bardzo żyznych – bogatych w azot. Uprawiana jako trawa pastewna, zwłaszcza na podmokłych terenach.
Liście zielone w białe pasy (więcej bieli niż u odmiany 'Picta’). Młode pędy zabarwione czerwonawo. Mozga nadaje się do obsadzania brzegów zbiorników wodnych – dobrze czuje się na stanowisku mokrym.
Trawa o liściach w zielono-białe pasy. Odpowiednia m. in. do obsadzania słonecznych brzegów zbiorników. Szybko i silnie się rozrasta.
Odmiana trzciny o dekoracyjnych liściach w kremowo-zielone paski. Nie tak inwazyjna i niższa niż gatunek.
Typowa roślina wodna porastająca brzegi zbiorników, bagna, mokradła, łęgi na całej kuli ziemskiej. Rozrasta się przy pomocy pełzających kłączy oraz wysiew nasion.
Odmiana trzciny o dekoracyjnych liściach w biało-zielone paski. Nie tak inwazyjna i znacznie niższa od trzciny występującej u nas dziko.
Niebieski kolor kwiatów pontederii powoduje, że jest niezmiernie atrakcyjną rośliną wodną. Ma błyszczące, ciemnozielone, gładkie liście.
Rozpław o różowych kwiatach. Dobrze rośnie w wodzie o głębokości do ok. 60cm. Tworzy zwarte zarośla błyszczących, ciemnozielonych liści. Kwiaty brudnoróżowe.
Rozpław o wąskich, lancetowatych, błyszczących liściach i niebieskich kwiatach. Rośnie bujnie w trochę głębszej strefie przybrzeżnej; podłoże powinno być żyzne, stanowisko słoneczne.
Nietypowy, późno kwitnący pierwiosnek. Kwiatostany na wysokich łodygach rozkwitają od dołu – z dnia na dzień, w miarę otwierania się poszczególnych kwiatków, zmienia się dominanta kolorystyczna kwiatostanu od karminu do różowego tworząc ciekawy kontrast.
Roślina wodna, którą często spotka się nad brzegami rzek, na torfowiskach i starorzeczach. Zaczyna wegetację wczesną wiosną. Liście lancetowate, pierwsze wiosenne liście brązowe, z czasem zielenieją. Kwiaty podobne do kwiatów kaczeńca – żywo żółte, o pięciu płatkach, umiejscowione na wierzchołkach wysokich prawie do 1 m łodygach. Wymaga żyznego podłoża.
Tworzy okazały krzew – polecana szczególnie do parków i nad duże stawy. Kwitnie niemal całe lato pojedynczymi, pachnącymi kwiatami szczególnie intensywnie w miejscach słonecznych i bardzo wilgotnych.
Niezwykle interesująca nowa odmiana strzałki o bordowych liściach – fantastyczny akcent wśród zieleni roślin wodnych.
Bardziej wymagająca niż pozostałe oferowane przez nas strzałki – znacznie mniej odporna na wymarzanie, wymaga też płytszego stanowiska. Liście wydłużone, z interesującym kremowym, marmurkowym rysunkiem.
rodzina: Alismataceaepochodzenie: kultywar stanowisko: słoneczne, półcieniste; woda o głębokości do 40 cmwysokość: do 150 cmkwitnienie: VII-VIII Strzałka szerokolistna o okazałych, białych pełnych kwiatach. Sama strzałka osiąga niemal 1,5m wysokości – warunkiem jest żyzne podłoże i dużo miejsca.
Strzałka szerokolistna pochodzi z kontynentu amerykańskiego, można ją też spotkać w Europie jako roślinę zawleczoną, naturalizowaną. Jej angielska nazwa to „duck potato” („kaczy ziemniak”), dla Indian była rośliną o kulinarnym znaczeniu.
Strzałka dorastająca w sprzyjających warunkach do ponad 150cm wysokości. Należy jej zapewnić żyzne podłoże i odpowiednią głębokość wody. Liście bardzo duże, zielone; kwiaty białe wielkości pięciozłotówki.
Odmiana o mniejszych, mocniej powcinanych i bardziej „ostrych” strzałkowatych liściach niż S. latifolia. Kępa tej strzałki urozmaici fakturę sąsiadującej z nią zieleni.
Odmiana strzałki: kształtem liści i wzrostem przypomina rodzimą strzałkę wodną. Nieduże białe pomponiki kwiatów są w pierwszej fazie kwitnienia wyraźnie zaróżowione. Rośnie dobrze w żyznym podłożu, na głębokości od kilkunastu do ok. 40cm.
Pływająca paproć wodna, która pokrywa powierzchnię wody gęstym, zamszowym kożuszkiem dodając powierzchni wody w oczku ciekawej faktury i szmaragdowozielonego koloru. Delikatne włoski pokrywające wierzch liści chronią salwinię przed gromadzeniem się kropel wody na jej powierzchni.
Roślina występująca na mokradłach, bagnach i mokrych łąkach zachodnich stanów Ameryki Północnej. Zielonkawożółte kwiaty pojawiają się wczesną wiosną na mięsistej, owłosionej łodydze górującej znacznie nad rozetą lancetowatych lub owalnych, delikatnie ząbkowanych liści.
Występuje w żyznych zbiornikach wód stojących lub wolno płynących. Rośnie zazwyczaj w wodach płytkich, jednak zadomowiony i na idealnym stanowisku może sięgać nawet 1,5-2m pod wodą.
Wysoka roślina niezbędna do utworzenia strefy szuwarowej w dużym stawie. Liście w pionowe zielone i białe prążki na dobrym, żyznym stanowisku mogą być nawet grube jak palec.
Roślina z rodziny ciborowatych dorastająca do 1 metra. Nazwa wzięła się od trójkanciastej, ostro zakończonej łodygi przypominającej sztylet. Oczeret ten został wpisany do Czerwonej Księgi Roślin – grozi mu wyginięcie.
Szerokie, płaskie (ok. 1,5 cm), jasnozielone liście tworzą zwarte duże kępy. Występuje na mokrych łąkach, łęgach, na terenach okresowo zalewanych, na brzegach wód. Rozrasta się przy pomocy silnych kłączy.
Oczeret w poprzeczne kremowe i zielone paski. Nadaje się nawet do niewielkich sadzawek. Ciekawy, bardzo dekoracyjny i szczególnie przydatny w miejscach, w których mało jest roślin kwitnących.
W płytkiej strefie brzegowej tworzy „szuwary” podobne do tataraku jednak nieco niższe. Zakwita zabawnymi, kolczastymi kulkami.
Rodzima roślina pływająca – nie trzeba jej sadzić, nie trzeba też żegnać się z nią po jednym sezonie. Osoka jesienią opada na dno stawu i tam zimuje.
Duża (osiągająca prawie 2m), egzotyczna roślina o zielonych liściach przypudrowanych bielą i fioletowych kwiatach.
Rodzima paproć wilgotnych siedlisk – torfowiska, lasy łęgowe, skraje podmokłych łąk. Należy sadzić narecznicę w podłożu o kwaśnym odczynie, w miejscu podmokłym.
Jedna z najpiękniejszych roślin wodnych o liściach pływających. Pomimo że jej kwiaty są bardzo niepozorne, liście kotewki nie pozwolą nam się nudzić: są prawie kwadratowe, powcinane z dwóch stron jak znaczek pocztowy.
Pełnik europejski to gatunek rodzimy – kiedyś często obecny na mokrych łąkach i wzdłuż strumieni, dziś spotykany coraz rzadziej, objęty ochroną. Nazywany pełnikiem dla swego pełnego, kulistego kwiatu. Jest też symbolem ziemi kłodzkiej.
Nieco mniejsza od pałki szerokolistnej ma też znacznie węższe liście (stąd nazwa) i mniejsze kolby.
Nowa odmiana pałki wąskolistnej: liście mają poprzeczne kremowe paski. Młode liście najczęściej pojawiają się całkowicie zielone, przebarwienie przychodzi z czasem. Wymaga dużego pojemnika.
Porastająca brzegi stawów, jezior i rowów, bardzo żywotna roślina. Obecnie oprócz walorów ozdobnych w sadzawkach i stawach wykorzystuje się też duże zdolności oczyszczające pałki.
Pałka szerokolistna o liściach w dekoracyjne kremowe pasy. Zawsze poszukiwana. Popularna w dużych, ozdobnych ogrodach wodnych.
Niższa od najczęściej spotykanych w Polsce pałki szerokolistnej i wąskolistnej, występuje naturalnie w Polsce południowej. Wytwarza krótkie, grube kolby, które na początku są kremowe, później brązowieją.
Najmniejsza z pałek wodnych – dorasta do około 1 metra – tworzy kolby w kształcie kuleczek. Doskonała do nawet najmniejszych zbiorników wodnych. Rośnie jak gęsty szczypiorek.
Płożąca się bylina spotykana na brzegach jezior, stawów, strumieni, w mokrych rowach. Często występuje w towarzystwie manny mielec i jeżogłówki. W ogrodowym stawie bardzo dobra do maskowania nieatrakcyjnych brzegów.
Odmiana nadwodna i do miejsc wilgotnych. Wesołe, fioletowe kwiaty pojawiają się późną wiosną. Na naszym zdjęciu jest już po kwitnieniu – pęknięta torebka nasienna.