Adiantum pedatum
Adiantum stopowate
Adianta to jedne z wdzięczniejszych paproci. Dzięki dużej mrozoodporności są odpowiednie dla naszego klimatu. Paprocie te wymagają głębokiego cienia i wilgoci, jeśli bezpośrednie słońce to tylko poranne.
Gatunki, które dobrze czują się w miejscu zacienionym – dobrze rosną pod koronami drzew, w cieniu murów, parkanów. Kluczowe jest ich zapotrzebowanie na wodę: wiele roślin cieniolubnych wywodzi się z liściastego lasu (np. wiele odmian paproci, host, zawilce, storczyki) …
Adianta to jedne z wdzięczniejszych paproci. Dzięki dużej mrozoodporności są odpowiednie dla naszego klimatu. Paprocie te wymagają głębokiego cienia i wilgoci, jeśli bezpośrednie słońce to tylko poranne.
rodzina: Adiantaceaepochodzenie: Ameryka Północna łącznie z Alaskąstrefa mrozoodporności: 3stanowisko: cieniste; osłonięte od wiatru; gleba wilgotna, chłodnawapń: takrozmnażanie: zarodniki, podziałliść: 30-40 cm
Uchodzi za jedną z najlepszych odmian: ma jasnozielone frondy dodatkowo podkreślone ciemnym rysunkiem wiotkich łodyżek i zwartą formę. Nowo pojawiające się frondy maję kolor miedziany.
Adiantum pedatum subsp. subpumilum dorasta do około 10cm; znane jest też jako „Minor” albo „Minus”.
Liście tej paproci mają kształt trójkątów; ogonki liściowe delikatne, czarne. Pomimo wrażenie niezwykle delikatnej, jest w pełni mrozoodporna (przy tym zimozielona), zadomowiona dobrze przyjmuje okresowe przesuszenie. Wymaga podłoża przepuszczalnego – nie może rosnąć w miejscu podmakającym. Choć aklimatyzuje się powoli, z czasem tworzy bardzo gęstą, zwartą okrywę.
W naturze porasta żyzne lasy bukowe lub inne liściaste, częsty nad strumieniami. Chętnie sadzony w cienistych, wilgotnych ogrodach i parkach. Wiosną kwitnie masowo.
Odmiana ta ma kwiat zielonkawy (trzeba go wiosną poszukać pod zielonymi liśćmi) i piękne, czerwone jagody zebrane w kolbę, błyszczące jesienią już z daleka.
Arizema trójlistkowa ma kwiat zielonkawy w pionowe paski biało-zielone lub biało-bordowe. Piękne, czerwone jagody zebrane w kolbę zdobią ją jesienią. W sezonie wegetacyjnym liście niezwykle bujne.
Obrazki włoskie zdobią ogród przez cały rok: już jesienią zaczynają wypuszczać liście. Wznawiają one wzrost od wczesnej wiosny – błyszczące, strzałkowate, z wyraźnym białym rysunkiem.
To niewielkie parzydło osiąga wzrost zaledwie 30cm (z kwiatami). Potrzebuje miejsca ocienionego i wilgotnego. Kwiaty kremowobiałe wyniesione wysoko ponad kępę liści.
Kopytnik zawdzięcza swą nazwę kształtowi liści – jakby wyciętych na kształt kopytek. W głębokim cieniu drzew liściastych tworzy zwarty, gęsty kobierzec lśniących, ciemnozielonych (i zimozielonych) liści.
Niewielka, delikatna paproć rozpowszechniona na całej kuli ziemskiej. Wzdłuż delikatnych, prawie czarnych łodyżek umieszczone są dwa rzędy małych, prawie okrągłych liści.
Roślina bardzo duża, dostojna, piękny soliter. Wymaga stale wilgotnego i zasobnego podłoża.
Paproć o wąskich frondach wyrastających licznie i pionowo. Wymaga miejsca cienistego, wilgotnego. Bardzo odporna.
Paproć o długich, wąskich frondach przypominających sznur nanizanych na żyłkę koralików. Bardzo odporna na niskie temperatury, wymaga gleby lekko kwaśnej.
Paproć o jasnozielonych, koronkowych frondach i czerwonych łodygach. Liście wyrastają pionowo i stale – dzięki temu kępy są zwarte, gęste i ciągle świeże. Wymaga miejsca cienistego, wilgotnego.
Paproć o wąskich, pierzastych, bardzo delikatnych frondach o mocno postrzępionych końcówkach. Wymaga miejsca cienistego, wilgotnego.
Paproć o jasnozielonych, łukowato wyginających się liściach. Ogonki liściowe czerwone – daje to ładny kontrast jasnozielonym, pierzastym liściom. Sprawia wrażenie niezwykle subtelnej i delikatnej. Wymaga stanowiska osłoniętego i raczej wilgotnego.
Paproć o długich, wąskich frondach przypominających sznur nanizanych na żyłkę koralików. Bardzo odporna na niskie temperatury, wymaga gleby lekko kwaśnej.
rodzina: Woodsiaceaepochodzenie: Azja – kultywarstrefa mrozoodporności: 6stanowisko: półcieniste, cieniste; wilgotnerozmnażanie: zarodniki, podziałliść: 40-70 cm na 10-20cm
rodzina:Woodsiaceaepochodzenie: Azja – kultywarstrefa mrozoodporności: 6stanowisko: półcieiste, cieniste; wilgotnerozmnażanie: zarodniki, podziałliść: 40-70 cm na 10-20cm
Odmiana ta tworzy gęste kępy. Liście srebrnopopielate z czerwonymi środkami, które stają się intensywniejsze wraz z wiekiem.
Frondy tej paproci są trójkątne, jasnozielone (szczególnie wiosną, później trochę ciemnieją), łodyga ciemna.
Paproć o ciemnozielonych frondach: płone tworzą rozetę, zarodnikonośne są pionowe, zimozielone i wyrastają ze środka kępy. Łodyżki czarne. Wymaga miejsca cienistego i stale wilgotnego.
Bletilla jest storczykiem pochodzącym z terenów Chin i Japonii. Jest jedną z niewielu odmian storczyków, które mogą być wysadzone w ogrodach naszej strefy klimatycznej – musi być jednak okryta na zimę.
Prześliczna, biało obrzeżona odmiana brunery wielkolistnej. W okresie kwitnienia jej dodatkową ozdobą są drobne niebieskie kwiaty jak u niezapominajki. Wymaga stanowiska ocienionego i wilgotnego.
Klasyczna, biało obrzeżona odmiana brunery wielkolistnej. W okresie kwitnienia jej dodatkową ozdobą są drobne niebieskie kwiaty jak u niezapominajki. Wymaga stanowiska ocienionego i wilgotnego.
Piękna bylina do zacienionego ogrodu. Srebrny kolor liści i niebieskie jak u niezapominajki kwiatki wyniesione ponad kępę liści przydają chłodu w upalne dni.
Klasyczna, biało obrzeżona odmiana brunery wielkolistnej. W okresie kwitnienia jej dodatkową ozdobą są drobne niebieskie kwiaty jak u niezapominajki.
Niska, okrywowa trawa o liściach zielonych z wąskimi, białymi brzegami. Bardzo dobrze sprawdza się na brzegach wód i strumieni a także w miejscach podmokłych.
Zimozielona turzyca o błyszczących, żywozielonych liściach z wąskimi białymi brzegami. Tworzy ładne, kształtne kępy bujnych, łukowato zwieszających się liści. Dobrze czuje się na stanowisku ocienionym i wilgotnym.
W naszej kolekcji konwalia o największe ilości pojedynczych kwiatów na niezwykle długim pędzie kwiatowym: niesie od 19 do 21 dzwoneczków!
Odmiana o złotych liściach dodatkowo rozświetli zacienione miejsce.
Piękna odmiana wyselekcjonowana pod kątem wielkości kwiatów: pojedyncze dzwoneczki są większe, łodyga kwiatowa sztywniejsza.
Odmiana konwalii o pełnych kwiatach, po kilkanaście dzwoneczków na 20-centymetrowym pędzie kwiatowym. Kępa wysokości ok. 27cm. Liście ciemnozielone, ładnie rozdęte.
Liście zdecydowanie podłużne, lancetowate, zielone z lekkim niebieskawym odcieniem. Kwiaty bladoróżowe, po 7 do 10 na łodyżce długości ok. 20cm. Kępa liczy ok. 27cm wysokości.
Wyjątkowa odmiana – o jasnoróżowych kwiatach i pasiastych liściach.
Odmiana o ciekawych liściach – są ciemnozielone z żółtymi paskami. Roślina ta dorasta do 20 cm. Kwitnie w maju białymi, pachnącymi kwiatami.
Niewielka bylina pochodząca z gór Kaukazu. Nazwa pochodzi od stosunkowo dużej, płaskiej, dyskowatej bulwki, która tworzy podziemną część tego cyklamena.
W kształcie i wybarwieniu liści występuje duża zmienność: w naturze najczęściej mają kształt jajowaty lub sercowaty, są zielone, szare lub zielone z szarosrebrnym rysunkiem.
Obuwik pospolity osiąga maksymalną wysokość do około 60cm. Jego okazałe kwiaty są brązowe lub brunatnoczerwone z żółtą warżką.
Północnoamerykański gatunek storczyka spotykanego w naturze na podmokłych łąkach, torfowiskach, obrzeżach lasów, brzegach strumieni. Służy mu połączenie słonecznego lub lekko ocienionego stanowiska.
Paprotnik sierpowaty jest paprocią wiecznie zieloną – nie gubi liści na zimę. Liście Cyrtomium osiągają około metra długości, są błyszczące, regularne – jest to popularna roślina wykorzystywana we florystyce do bukietów i wieńców.
Odmiana odporna na przesuszenia. Liście dorastają do 70 cm długości.
Nieco niższa od gatunki, frondy jaśniejsze, w odcieniu bardziej rozświetlonej zieleni. Rośnie szybciej i jest bardziej mrozoodporna.
Piękna odmiana pochodząca z Dalekiego Wschodu. Na okres zimy najlepiej umieścić ją w ogrodzie zimowym czy na werandzie.
Wygląda trochę jak miniaturowa gunera. Ciemnozielone, mocno powcinane, masywne liście od wiosny do jesieni tworzą doskonałą okrywę.
Liście dość duże, mięsiste, zielone, błyszczące na łukowato wygiętych łodygach. Wiosną kwitnie kremowobiałymi dzwonkowatymi kwiatkami. Rozmnaża się dość intensywnie i tworzy piękne, gęste kępy.
Disporopsis to pochodzący z Azji kuzyn kokoryczki. Wymaga zasobnej, wilgotnej gleby i cienistego miejsca. Liście zielone, błyszczące, pofałdowane na brzegach. Łodygi bordowo nakrapiane. Wiosną pojawiają się białe dzwonkowate kwiatki z bordowym środkiem. Tam gdzie dobrze się czuje rozmnaża się dość intensywnie i tworzy piękne, gęste kępy. Ładnie wygląda sadzony razem z hostami.
Liście zielone, błyszczące na łukowato wygiętych łodygach, w pachwinach liści wiosną pojawiają się białe dzwonkowate kwiatki. Tam gdzie dobrze się czuje rozmnaża się dość intensywnie i tworzy piękne, gęste kępy.
Nowy kultywar parnika – liście o kredowobiałym środku i ciemnozielonym brzegu, lekko kędzierzawe. Środek liścia nabiera jesienią różowego zabarwienia.
Kwiaty – żółte zwieszające się dzwoneczki – ukazują się na przełomie kwietnia i maja. Jesienią zdobią czarne kuliste jagody. Roślina odpowiednia na cieniste rabaty; wymaga gleby próchniczej, wilgotnej, nie toleruje pełnego słońca.
Azjatycka bylina podobna do kokoryczki, rzadkość w europejskich ogrodach. Kwiaty dzwoneczkowate, białe z zielonymi koniuszkami; liście zielone, błyszczące z żółtą obwódką i nieregularnymi żółtymi pasemkami nachodzącymi ku środkowi liścia.
Paproć rozpowszechniona w liściastych i mieszanych lasach Europy i części Azji. Jedna z większych europejskich paproci: w wilgotnych lasach rejonu śródziemnomorskiego jej frondy mogą osiągać długość nawet 150-170cm.
Liście gęste o lekko kędzierzawych końcówkach. Tworzy ładne, zwarte, wyprostowane kępy. Dobrze rośnie w miejscach cienistych lub umiarkowanie słonecznych, wilgotnych (ale bez zastoin wody).
Kultywar nerecznicy mocnej – niższa od gatunku. Frondy z dekoracyjnie podzielonymi końcówkami. Rośnie pionowo.
Pełna wigoru paproć o długich, wyprostowanych liściach. Tworzy ładne, regularne kępy. Łagodniejsze zimy może przetrwać jako zimozielona – stare frondy należy usunąć wiosną.
Pionowy pokrój, błyszczące liście.
Bardzo wytrzymała, odporna paproć świetnie nadająca się na podszyt w ogrodach o charakterze leśnym lub tło dla roślin o zwartych, okrągłych liściach. Liście ciemnozielone, koronkowo powcinane; pokrój pionowy, dość rzadki.
Paproć tolerancyjna na warunki, spotykana w wielu różnorodnych siedliskach: zarówno w lasach iglastych jak i mokrych łęgach na brzegu rzek i strumieni; generalnie preferuje gleby żyzne. Wzrost w zależności od warunków – od 10 cm do ponad 0,5 m. Liście koronkowe, ładnie powycinane.
Elegancka i łatwa w uprawie paproć. Toleruje zarówno miejsca wilgotne jak i przesychające, idealna do większości ogrodów. Miejsce, w którym rośnie powinno być stosunkowo osłonięte.
Błyszczące, mocno podzielone frondy pokazujące się wiosną są koloru miedzianego, latem zielenieją, jesienią znów stają się czerwonawe.
Paproć łatwa w uprawie. Wymaga gleb żyznych, próchniczych, wilgotnych (nie powinny przesychać). Frondy wąskie, wzniesione pionowo.
Paproć o mocno podzielonych, rozwidlonych na końcach liściach.
Całkowicie mrozoodporna w naszym klimacie paproć tworząca zwarte kępy wzniesionych i niezwykle delikatnych liści. Preferuje wilgotne i lekko kwaśne podłoże.
Paproć rodzima dla wschodniej części kontynentu północnoamerykańskiego i jedna z największych tam występujących: dorasta do 130 cm. Wymaga stanowiska zacienionego, wilgotnego i zasobnego o kwaśnym odczynie.
rodzina: Dryopteridaceaepochodzenie: Azja (Indie, Tybet)strefa mrozoodporności: 6stanowisko: półcień, cień; gleba wilgotna, próchniczarozmnażanie: zarodnikiliść: do 60 cm
rodzina: Dryopteridaceaepochodzenie: Azja – część północnowschodniastrefa mrozoodporności: 6stanowisko: półcień, cień; gleba wilgotna, próchniczawapń: takrozmnażanie: zarodnikiliść: do 40 cm
Wspaniały gatunek nerecznicy – duża, o wyprostowanym pokroju. Rozwijające się liście są jasnozielone, ładnie kontrastujące z ciemnobrązową (prawie czarną) łodygą, z czasem ciemnieją i kontrast jest mniejszy. Wymaga gleby wilgotnej, zasobnej.
Duże, żywozielone, błyszczące liście mają od 5 do 9 klap. Kłącze silne, pełzające, z włóknistymi korzeniami. Kwiaty pod spodem liścia, jesienią czerwone lub czarne jagody.
Roślina okrywowa o dość drobnych liściach, tworząca gęste i zwarte kępy. Wiosną (kwiecień) nad liśćmi pojawiają się masowo drobne, żółte kwiaty.
Roślina okrywowa o dość drobnych liściach, tworząca gęste i zwarte kępy. Wiosną (kwiecień) nad liśćmi pojawiają się masowo drobne, czerwone kwiaty. Liście są czerwono-zielone, jesienią czerwono-brązowe.
Roślina okrywowa o dość drobnych liściach, tworząca gęste i zwarte kępy. W kwietniu i maju nad liśćmi pojawiają się masowo drobne, czysto białe kwiaty zawieszone na łodyżkach jak cieniutkie, czarne druciki.
Drobne pomarańczowe kwiaty są pozbawione ostróżek, zebrane w luźne wiechy górują nad zielonymi sercowatymi liśćmi. Bardzo przydatne do obsadzania nagich miejsc pod drzewami.
Roślina okrywowa o dość drobnych liściach, tworząca gęste i zwarte kępy. Wiosną (kwiecień) nad liśćmi pojawiają się masowo drobne, śnieżnobiałe kwiaty.
Niewielka roślina cebulowa kwitnąca wiosną, o liściach zielonych z brązowymi plamami. Po przekwitnięciu zamiera by pojawić się w marcu lub kwietniu następnego roku.
Niska, delikatna paproć tworząca gęste kobierce. Wymaga stanowiska wilgotnego (ale przepuszczalnego). Dobrze robi jej mulczowanie kompostem liściowym. Ciekawa roślina okrywowa, odpowiednia także na ocienione skalniaki.
Nieduża, niezwykle subtelna paproć o delikatnych frondach. Wymaga miejsca osłoniętego, zimą najlepiej przechowywać w chłodnym pomieszczeniu lub dobrze okryć.
Charakterystyczne niebieskie kwiaty na krótkich łodyżkach sprawiają, że miejsce jej występowania wczesną wiosną zamienia się w błękitny lub jasnofioletowy dywan. Kwiaty zamykają się pod wieczór oraz w pochmurne dni, liście są częściowo zimozielone.
Duża, piękna hosta o wydłużonych, nieco powykręcanych, ciemnozielonych liściach, na których z czasem pojawia się żółty brzeg. Bardzo dobrze znosi słońce.
Odmiana ta tworzy olbrzymie kępy wielkich, mięsistych niebieskich liści o kształcie dość głębokich misek. Kwiaty białe. Fantastyczny soliter.
Elegancka odmiana średniej wielkości o niebieskich, sercowatych liściach z szerokim, złoto zielonkawym brzegiem. Kwiaty są wyniesione wysoko ponad kępę liści.
Jedyna w swoim rodzaju rodzaju hosta z zielonym brzegiem i białym środkiem usianym zielonymi plamkami. Pod koniec sezonu środek raczej jasno zielonkawy niż biały. Liść ostro zakończony, powykręcany.
Liście sercowate, mocno pomarszczone; środek kremowy, brzeg niebieski. Sport H. 'Dick Ward’
Odmiana średniej wielkości o wydłużonych, ostro zakończonych, zielonkawo niebieskich liściach. Obrzeżenie liścia wąskie, kremowe, nachodzące ku środkowi. Lubi poranne słońce.
Dużo czystej bieli, brzeg liścia ciemnozielony, średniego wzrostu.
Odmiana średniej wielkości o jasnozielonych liściach z białym brzegiem. Pokrój rozłożysty.
Świetny sport H. 'Northern Halo’ – szeroki biały brzeg, liść mocny, mięsisty, pomarszczony.
Ciemnozielone, lekko wydłużone liście mają żółty brzeg naciekający w głąb liścia. Mięsiste, pofałdowane. Roślina żywotna, szybko się rozrasta.
Odmiana średniej wielkości o liściach zielonkawoniebieskich i czerwonych ogonkach liściowych.
Jedna z lepszych host z białym środkiem: liście mięsiste, grube. Środek początkowo jest kremowy, nawet lekko zielonkawy, z czasem się wybiela. Kwiaty prawie białe. Pokrój rozłożysty.
Kolor liści zmienia się od zielononiebieskiego do zdecydowanie ciemnozielonego. U starszych osobników liście grube, mięsiste, dość mocno unerwione, sprawiające wrażenie pomarszczonych, pogniecionych.
Wspaniała, wielka hosta o gigantycznych, wydłużonych liściach (mają ok. 60cm długości). Liście zielone, zwieszające się z wyraźnie widocznymi nerwami.
Tworzy bardzo gęste, zwarte kępy ciemnozielonych liści z kremowobiałym brzegiem.
Bardzo duża, piękna hosta o zielonkawoniebieskim liściu z kremowym brzegiem. Liście zwieszają się ku ziemi. Urodę tej odmiany docenia się patrząc na dojrzałą roślinę.
Odmiana średniej wielkości o niebieskich, dość grubych liściach z nieregularnym, szerokim brzegiem, początkowo żółtym później jaśniejącym do kremowego.
Duża odmiana. Liście grube, błyszczące, zielone, z szerokimi zielonkawożółtymi brzegami. Końcówki lekko powykręcane. Kwiaty jasnofioletowe na prawie metrowych łodygach – wyniesione wysoko ponad liście.
Klasyczna odmiana o złotożółtych liściach (wiosną zielonkawe, pod koniec sezonu złote, błyszczące). Kępy gęste, duże. Roślina pełna wigoru, bardzo dobrze znosi stanowisko słoneczne.
Piękny, nowy sport H. 'First Frost’: liść mocny, gruby, niebieski z kremowym brzegiem (szerszym niż u H. 'First Frost’). Odporna na ślimaki. Dość wolno się rozrasta.
Świetna odmiana z pachnącymi kwiatami. Pochodzi od hosty Guacamole. Przepiękne liście w kolorze złoto-zielony z szerokim ciemnozielonym marginesem rozpływającym się do środka.
Piękna, nieduża hosta o mocno wydłużonych, żółtych liściach z ciemnozielonym brzegiem. Liście są błyszczące i masywne (odporne na ślimaki); żółty środek liścia będzie miał intensywniejszy kolor gdy „Ayesha” będzie rosła stanowisku odwiedzanym przez słońce.
Duża, architektoniczna funkia o wielkich, płaskich, podłużnych, zwieszających się liściach. Kolor liści – od szarozielonego do niebieskiego. Idealna do dużych ogrodów i parków.
Nazwa oznacza buciki maluszka. Hosta jest maleńka i mogłaby być zaliczona do serii „mysich uszu” gdyby nie kwiat – proporcjonalny do liści, na cienkiej łodyżce.
Złote, pomarszczone liście, średni wzrost. Dobry, jasny akcent w cieniu, choć dobrze rośnie też na stanowisku umiarkowanie słonecznym.
Pochodzi od H. sieboldiana 'Elegans’ – liść sinoniebieski z kremowobiałym brzegiem.
Wielka hosta o wspaniałych, okrągłych liściach zielonych z niewielkim i nieregularnym żółtym brzegiem. Bardzo podobna do Hosty 'Lady Isobell Barnett’.
Niezwykła zielona hosta: jej ogonki liściowe i łodygi kwiatowe są intensywnie czerwone/buraczkowe. Na brzegu liści można zauważyć wąziutki buraczkowy otok. Po polsku nazywałaby się pewnie „botwinka”.
Bardzo duża odmiana o niebieskich liściach pokrytych pudrowym nalotem. Liście okrągłe, mocno pomarszczone. Pokrój zwarty.
Olbrzymka o niebieskawozielonych liściach. Tworzy rozległe, wysokie kępy – trzeba dla niej zarezerwować sporo miejsca.
Odmiana o szarozielonkawych liściach (opisywanych też jako kolor morza), bardzo pomarszczonych; bardzo duża i dość szybko rosnąca.
Złota miniaturka (liście osiągają do 10 cm długości), tolerująca poranne słońce – blaszka liściowa nie jest zbyt masywna zatem w pełnym słońcu może być podatna na przesychanie.
Podobna od H. sieboldiana 'Elegans’ – liść również sinoniebieski jednak większy i bardziej płaski. Do odpowiedniego wybarwienia wymaga miejsca zacienionego.
„Niebieskie karo”. Funkia o niebieskawo zielonych, lekko wydłużonych, grubych liściach. Dorasta do około 50cm.
Prześliczny sport Hosty „Halcyon” o grubych, kremowych liściach z niewielkim niebieskim środkiem. Latem brzegi stają się białe a środek nieznacznie zielenieje.
Rozłożysta, olbrzymia odmiana o niebieskich, pokrytych nalotem liściach. Liście grube, masywne, rzadko atakowane przez ślimaki. Rośnie dość wolno, warto jednak na nią poczekać.
Niewielka odmiana o niebieskich liściach. Liście ładnie wycięte, sercowate o lekko wywiniętych w górę brzegach.
Urocza miniaturka o grubych niebieskich liściach, okrągłych, lekko pofałdowanych i wklęsłych. Nisko nad gęstymi kępami liści na krótkich i grubych łodyżkach w lipcu pojawiają się blado lawendowe, stosunkowo duże kwiaty.
Olbrzymie parasole niebieskich liści.
Dość duża (przeszło 0,5m wzrostu) funkia o niebieskich, masywnych liściach. Dobry soliter.
Jedna z najbardziej niebieskich funkii. Liście masywne. Osiąga do 0,5m wysokości.
Świetna odmiana o lancetowatych, niebieskich liściach z kremowym brzegiem.
Liście ciemnozielone z szerokim białym brzegiem.
Wyselekcjonowana forma H. sieboldiana ‘Elegans’ o bardzo niebieskim liściu. Aby otrzymać najgłębsze niebieskie wybarwienie liści funkii należy uprawiać je w cieniu i unikać podlewania od góry.
Prześliczna nieduża odmiana o miseczkowatych liściach z zielonym środkiem i szerokim, kremowym brzegiem. Liście dość mocno pomarszczone.
Ciemnozielone liście z kremowożółtym, stosunkowo wąskim centrum. Hosta średniego wzrostu.
„Kuloodporna” – grube, niebieskie, ładnie wykrojone sercowate liście i jasne kwiaty. Sport H. „Halcyn” o dużo grubszych liściach.
Sport H. 'Fortunei Hyacinthina’ – liście o zielononiebieskim środku i szerokim, nieregularnym szarozielonym brzegu.
Trójkolorowy sport H. ‘Captain Kirk’: środek liścia zielonkawo żółty, przechodzący w dość ciemną zieleń przy brzegach. Całość podkreślona kremowobiałym brzegiem.
Świetny sport H. 'Gold Standard’: brzegi szersze i ciemniejsze, grubszy liść, kolory trwałe przez niemal cały sezon. Szybko rośnie.
Klasyczna odmiana o ciemnozielonych liściach i białym brzegu.
Lepsza wersja H. 'Stained Glass’: liście grubsze, złote, błyszczące, z bardzo szerokim brzegiem w dwóch odcieniach zieleni. Kwiaty wysoko ponad liśćmi, pachnące.
Świetny sport H. 'Halcyon’ o niebieskim liściu z wąskim żółtym środkiem. Liście grube, o ładnym kształcie, kępa regularna, rozłożysta. Podobna do H. 'Touch of Class’.
Hosta o złotych, lekko błyszczących i mocno pomarszczonych liściach. Kwiaty prawie białe. Duża. Dobrze czuje się również na stanowisku słonecznym.
„Kogutek”. Dość duża, zielona odmiana o mocno pomiętych, pomarszczonych liściach. Wierzch liścia lekko błyszczący, spód pokryty matowym, białym pudrem.
Średniowysoka, trzymająca się dość pionowo funkia o szaroniebieskich liściach z kremowym brzegiem. Liście powykręcane na końcach. Tworzy gęste kępy.
Miniaturka bardzo przypominająca H. „Pandora’s Box”: maleńkie kremowobiałe liście mają ciemnozielony brzeg. Kwiaty wyniesione dość wysoko.
Mała hosta o lancetowatych, białych liściach z szerokim, ciemnozielonym brzegiem. Dodatkowy kolor pochodzi od jaskrawo odcinających się na tle jasnych liści wiśniowo czerwonych łodyg liściowych i kwiatowych.
Mała ale pełna wigoru odmiana o liściach początkowo zielonkawych, później soczyście żółtych. Jej dodatkowym atutem są czerwone ogonki liściowe. Pomimo niewielkich rozmiarów, trudno nie dostrzec jej w ogrodzie, zwłaszcza w otoczeniu roślin o ciemnych liściach.
„Wódz Siedzący Byk” – potężna zielona hosta o dużych, pomarszczonych liściach, lekko pofałdowanych na brzegach.
Szaroniebieskie, grube, mocno wydłużone liście o pofałdowanych brzegach i spiczastym czubku wydają się stale falować, być w ruchu. Ulepszona wersja H. „Elvis Lives”. Dobrze rośnie w miejscu słonecznym.
Sympatyczna odmiana o grubym liściu z białym, nieregularnym środkiem i ciemnozielonym brzegiem. Dobrze znosi dużą dawkę słońca (należy pamiętać o podlewaniu!). Ładnie się rozrasta.
Piękny sport Hosty „Christmas Candy” o białym środku i ciemnozielonym brzegu liścia.
Duża. Liście zielone z jasnymi, zielonkawymi, szerokimi brzegami, mocno pomarszczone. Kwiaty prawie białe, wysoko ponad liśćmi.
„Oberwanie chmury” – hosta o liściach okrągłych, mocno pomarszczonych, początkowo niebieskawych, pod koniec sezonu zielonych. Świetna, duża, choć na wrażenie trzeba poczekać.
Funkia średniej wielkości o liściach jasnozielonych (okresowo kremowe) z ciemnozielonym, pofałdowanym obrzeżem. Podobna do H. 'Whirlwind’.
Liście grube, sercowate, o kremowobiałym środku i szerokim, zielonym brzegu. Tworzy rozłożyste kępy, ładnie wypełnia dolne „piętro” w ogrodzie.
Piękna, duża odmiana o liściach ze złotym środkiem i bardzo szerokim, niebieskozielonym brzegiem. Liście dość mocno pomarszczone. Kępy duże, rozległe.
Rzeczywiście jest kolosem, a przy tym ma liście o nerwach dość głęboko zatopionych w blaszce liściowej, podługowate (trochę jak wielkie jęzory). Dobrze zniesie nawet słoneczne stanowisko lub lekki cień.
Nieduża hosta o ciemnozielonych liściach z żółtym brzegiem (z czasem blednącym do kremowego). Liście dość grube.
Miniaturka o niebieskawych liściach, sercowatych, obrzeżonych biało. Zaliczona jest do grupy „mysich uszu” .
Funkia w typie fortunei – ciemnozielony liść obrzeżony biało. Piękna w pojemnikach.
Krzyżówka H. 'Carol’ H. 'Fortunei Aureomarginata’. Liście zielone z jasnozielonym brzegiem, regularne, sercowate.
Siewka H. „Abiqua Drinking Gourd” – złote miseczki. Odmiana niższa i mniejsza niż rodzic. Kwiaty niemal białe.
Średniej wielkości hosta o szerokich, sercowatych liściach. Złoty środek okolony zielonym błyszczącym brzegiem. Liście pomarszczone, grube.
Urocza miniaturka o grubych niebieskich liściach, okrągłych, mocno pofałdowanych.
Stalowoszare, podłużne, lekko pofałdowane na brzegach i zakończone w szpic liście tej odmiany rosną w gęstych kępach. Są na tyle twarde, że ślimaki je omijają. Lubi cień.
Zielona blaszka, biały brzeg liścia (zaczyna od kremowego), czerwone nóżki – niby nic takiego szczególnego, a jednak w ogrodzie prezentuje się naprawdę świetnie.
Ideał zielonej funkii: cudownie ciemnozielone, lekko nabłyszczone i regularnie wycięte jakby według wykrojnika liście. Elegancka. Wymaga cienia.
Miniaturka o zielonych liściach i wiosennym super looku: liście mają wówczas delikatną, czerwoną obwódkę i czerwoną końcówkę.
Mała hosta o lancetowatych, białych liściach z szerokim, ciemnozielonym brzegiem. Chłodna i elegancka jak brylantowy naszyjnik.
Prześliczna mała hosta o jasnozielonym liściu z ciemnozielonym brzegiem.
Miniaturowa hosta o wąskich, kremowych liściach z ciemnozielonym brzegiem. Liście delikatnie poskręcane i pofalowane, na kremowym środku liczne zielone plamki i smugi. Liście grube (nie dają się ślimakom), pokryte woskowym nalotem. Pod koniec sierpnia na około 25 centymetrowych łodygach pojawiają się fioletowe kwiaty.
Hosta „Smoczy Wojownik” ma czerwone ogonki, błyszczącą, ciemnozieloną blaszkę i wąski, jasny brzeg liścia. Liście są wydłużone, ostro zakończone – jak zęby smoka.
Odmiana o liściach niebieskich z niewielkim kremowym środkiem. Bardzo podobna do H. 'Dream Weaver’.
Odmiana o ciekawej proporcji niewielkiego, kremowego środka do szerokiego, niebieskiego brzegu liścia. Liście z ciekawą fakturą.
Liście sercowate, kształtne, regularne; niebieskie w kremowym brzegiem – jest to odmiana stara, ale bardzo elegancka. Dzięki grubym liściom odporna na ślimaki i dość odporna na bezpośrednie działanie słońca.
Zarejestrowany w 2002r. sport H. 'Blue Angel’: grube, szaroniebieskie, sercowate liście z kremowymi brzegami tworzą duże, wdzięczne kępy. Liście zwieszają się. Kwiaty białe.
Olbrzymia, stara odmiana o zielonych liściach. Świetne tło dla kolorowych odmian funkii, doskonała roślina okrywowa.
Liść o złotym środku i ciemnozielonym obrzeżeniu. Utrzymuje wybarwienie przez cały sezon wegetacyjny (aczkolwiek środek od kremowego ciemnieje ku jasnej zieleni). Liście grube, odporne na ślimaki.
Urocza, średniej wielkości odmiana o sercowatych, ciemnozielonych liściach okolonych szerokim kremowym brzegiem. Liście mięsiste (dzięki temu jest odporna na ślimaki), mocno pomarszczone.
Liście mięsiste, złote, błyszczące, z bardzo szerokim brzegiem w dwóch odcieniach zieleni. Bardzo wyrazista, elegancka. Kwiaty pod koniec lata wyniesione wysoko ponad liście, pachnące. Przypomina H. „Cathedral Windows”, z tym, że liście z lekką falką, lub zakrętasem na końcówce.
Liście powykręcane, pomarszczone, stoją pionowo jakby ktoś niewidzialny trzymał je w garści. Wiosną środek jest biały a brzeg liścia zielony; z czasem kontrast ten zaciera się: środek liścia stopniowo zielenieje, by pod koniec sezonu wyróżniać się tylko trochę inną fakturą.
Liście podłużne, błyszczące, zielone z kremowym obrzeżem. Pokrój wzniosły. Kwiaty lila, pachnące.
Duża odmiana funkii o okrągłych, płaskich liściach. Kremowy środek otoczony jest szerokim, zielonym obrzeżem.
Piękny sport H. 'Captain Kirk’: biały środek sercowatego liścia obrzeżony szerokim pasem ciemnej zieleni.
Odmiana średniej wielkości, o liściach zielonych z żółtym brzegiem i pięknych czerwonych ogonkach liściowych.
„Ogień i lód” – biało-zielone liście powykręcane jak płomienie. Piękna funkia dobrze znosząca nawet dość znaczne nasłonecznienie. Kremowy środek nieregularnie okolony ciemną zielenią, liście dość grube. Widać ją z daleka!
Odmiana o grubych, niebieskich liściach z białymi (wiosną żółtymi) brzegami.
Hosta o zaczerwienionych liściach – kolor z ogonków liściowych nachodzi na samą blaszkę liściową, brzegi liścia także zaczerwienione. Pochodzi od H. „Beet Salad” . Potrzebuje słońca do osiągnięcia najbardziej spektakularnego wybarwienia. W upalne lata będzie zielenieć.
Sport H. 'Halcyon’ o liściach niebieskich z żółtym brzegiem blednącym później do białego. Odmiana stosunkowo nowa, uznana za hostę roku 2010 i często typowana na jedną z najlepszych nowych odmian.
Niewielka odmiana o lancetowatych, delikatnie pofałdowanych liściach, kremowych z zielonym brzegiem. Liście charakteryzują się dość dużą mięsistością, blaszka jest wyraźnie nabłyszczona.
Szarozielone liście z czerwonymi ogonkami – największa do tej pory odmiana o czerwonych ogonkach. Płodna, co czyni z niej świetny materiał dla hodowców chcących poprzez krzyżówki uzyskać nowe odmiany. Pokrój wyprostowany.
Odmiana o liściu zmiennym: wiosną środek jest jasnozielony, prawie biały, a brzeg zielony. Z czasem środek zielenieje i jesienią roślina kończy wegetację jako prawie jednolicie zielona.
Odmiana klasyczna, duża, pełna wigoru. Liść ciemnozielony z wąskim żółtym lub kremowożółtym brzegiem blednącym do białego. Dość dobrze znosi stanowisko słoneczne.
Liście duże z jasnym brzegiem, który pojawia się w środku lata – zarówno na początku jak i pod koniec okresu wegetacyjnego liście są jednolicie zielone. Tworzy duże kępy i rośnie szybko.
Niewielka odmiana z niebieskimi liśćmi.
Wyjątkowa funkia o łagodnym pokroju, jedwabistych dużych, miękkich liściach. Dobrze znosi słońce – nawet przez cały dzień, trzeba tylko pamiętać, żeby nie zabrakło jej wilgoci.
Liście pięknie zielone z żółtym brzegiem, pachnące kwiaty. Dorasta do 70 cm.
Jasnozielone liście z białym brzegiem, lekko czerwonawe nóżki. Prezentuje się znakomicie.
Klasyczna hosta o ciemnozielonych, błyszczących liściach obrzeżonych wąskim, białym regularnym paseczkiem. Pochodzi od H. fortunei 'Albomarginata’ i jest jej ulepszoną wersją. Dorosła kępa dość duża (ponad 0,5m).
Odmiana niesamowicie wybarwiona – niebieski środek okolony szerokim, żółtym brzegiem. Tworzy wielkie kępy dużych, pomarszczonych liści.
Żywotna, odporna odmiana o wydłużonych, zielonych liściach z kremowym brzegiem. Szybko przyrasta tworząc rozległą kępę. Kwiaty fioletowe.
Miniaturka o długich, sztyletowatych liściach pofałdowanych na brzegach. Bardzo dobrze rośnie na słonecznym stanowisku – jest wtedy żółta.
Żółte (początkowo zielone, później złote, cytrynowe), wydłużone, ostro zakończone liście o pofałdowanych brzegach. Ogonki liściowe czerwone.
Wspaniałe, grube, zielonkawo niebieskie liście o mocno pofałdowanych brzegach mają piękny, pełny sercowaty kształt. Czasem kolor liści jest bardziej popielaty, wyglądają wtedy trochę jak wycięte z blachy.
Piękna, duża odmiana o zielonych, matowych liściach okolonych białym, wąskim, lekko pofałdowanym i jakby wygiętym w górę brzegiem.
Małe, ciemnozielone, okrągłe liście z ostrym koniuszkiem (jak łza). Miseczkowate. Kwiaty trochę jak u „mysich uszu” – stosunkowo duże, na krótkich, grubych pędach.
Średniej wielkości hosta o zielonych liściach. Od czerwca na wysokich pędach kwiatowych pojawiają się fioletowe, podwójne kwiaty.
Liście żółto-zielone z falowanymi brzegami. Nazwa „Śmieszne kości”, bo przy nerwach wydaje się być jaśniejsza, bardziej żółta, jakby wyzierał szkielet. Sympatyczna niska lecz rozłożysta odmiana, której przyda się trochę słońca dla lepszego koloru.
Odmiana średniej wielkości o zielonych, bardzo błyszczących i pofałdowanych liściach. Jej atutem są też kwiaty – liczne, utrzymujące się ponad miesiąc.
Nieduża. Liść ciemnozielony, wąski z białym brzegiem. Bardzo dobra do pojemników na zacienionych balkonach i tarasach, na obwódki w zacienionych częściach ogrodu.
Odmiana średniej wielkości o grubych liściach z zielonkawym środkiem i – w zależności od ilości światła – słonecznie żółtym lub kremowym, bardzo szerokim brzegiem. Bardzo wyrazista, ciepła, słoneczna. Liście pomarszczone. „Glad rags” to odświętne ubranie, wyjściowe ciuchy.
Nowy sport H. sieboldiana ‘Elegans’. Liść duży, w środku kremowobiały, okolony zielonkawo niebieskim szerokim brzegiem (z czasem przechodzącym w głęboką zieleń).
Odmiana o liściach żółtych, z zielonymi przebarwieniami.
Niewielka, klasyczna, niezawodna na obsadzanie brzegów i nasadzenia masowe. Liście jasnozielone z zielonkawym lub żółtawym brzegiem. Szybko tworzy zwarte, zgrabne kępy. Kwitnie długo.
Wyniosła, wyprostowana, złocistozielone liście wzniesione ku niebu. Czuje się najlepiej w miejscu półcienistym, choć bardziej złocistego odcienia nabierze na stanowisku słonecznym.
Duża. Środek liścia początkowo jasnozielony potem złotożółty, z zielonym brzegiem. Dobrze radzi sobie w miejscach słonecznych – wówczas środek staje się bardzo jasny, prawie biały. Szybko się rozrasta.
Piękna odmiana wprowadzona do sprzedaży i opatentowana w 2001r. Bardzo podobna do H. „Touch of Class”: liście o żółtokremowym środku i szerokim niebieskim brzegu są grube i pięknie wykrojone, regularne.
Sport Hosty 'Golden Tiara’ charakteryzujący się znacznie szerszym złotożółtym brzegiem, na którego tle zielony środek wygląda jak plama. Szczególnie intensywnie kwitnie w lipcu.
Klasyczny już i bardzo piękny sport H. sieboldiana o jasnym środku i niebieskim brzegu. Liście grube, mocno pomarszczone, kwiaty białe. Rośnie dość wolno.
Piękna, odwrócona wersja H. 'Fragrant Bouquet’ – jasnozielony środek (w kolorze avocado, z którego robi się sos guacamole) okolony ciemniejszym brzegiem. Kwiaty niemal białe, pachnące. Rośnie szybko.
Liść początkowo ma biały środek, z czasem pojawia się na nim coraz więcej „nacieków” od strony niebieskiego obrzeżenia, pod koniec okresu wegetacyjnego prawie całkiem niebieski. Liczne i duże białe kwiaty.
Kremowy środek liścia oddzielony od zielonego brzegu białą żyłką. Niewielki sport H. „Striptease”, podobny do H. „Kiwi Full Monty”.
Klasyczna, sprawdzona odmiana o niebieskich, grubych, ładnie unerwionych liściach.
Niebieskie, sercowate liście o wyraźnym unerwieniu są na tyle grube, że nie poddają się ślimakom. Tworzy ładne, symetryczne kępy. Kwitnie obficie liliowymi kwiatami.
Duża odmiana o zielonym liściu, mocno unerwionym i pofałdowanym na brzegu. Tworzy olbrzymią kępę zielonych, satynowych liści.
Wielka hosta o mięsistych, sercowatych, błyszczących liściach. Ciemnozielony środek otoczony jasnozielonym (z czasem żółtym) brzegiem.
Średniej wielkości hosta o grubych, zielonych liściach z początkowo kremowym a później białym brzegiem. Ze względu na bardzo dobre tempo wzrostu szykowana na zastępcę „Patriota”. Krzyżówka Hosty „Colored Hulk” i H. „Halcyon”.
Liście zielone, kwiaty pachnące. Świetna w nasadzeniach masowych – w parkach, dużych ogrodach. Liście bardzo trwałe, odporne na ślimaki i warunki zewnętrzne.
Invincible” czyli „Niezwyciężona”. Funkia średniej wielkości o zielonych, bardzo lśniących (jakby nabłyszczonych) liściach o lekko pofalowanych brzegach. Dość dobrze znosi słońce.
Duża odmiana o płaskich, zielonych, błyszczących liściach z regularnym, kremowobiałym brzegiem. Jasno liliowe, pachnące kwiaty są wyniesione wysoko ponad liście.
Klasyczny już sport H. 'Halcyon’: żółty, kształtny, sercowaty liść z niebieskim nieregularnym brzegiem. Hosta roku 2001.
Olbrzymia hosta o zielonych liściach. Liście są grube i mocno pomarszczone u dorosłych osobników, odporne na ślimaki. Dobrze znoszą stanowisko słoneczne. Kwiaty prawie białe.
Piękna odmiana średniej wielkości o płaskim, sercowatym liściu okolonym niebieskozielonym obrzeżem. Tworzy zgrabne, zwarte kępy.
Mała, liście pofałdowane, lekko powykręcane, podłużne. Środek liścia zielony, brzeg kremowożółty. Ładnie przyrasta i dobrze znosi stanowisko słoneczne.
Bardzo lubiany sport H. „Striptease”: jasnozielony środek oddzielony jest od zielonkawo niebieskiego brzegu liścia białą żyłką.
Sport H. undulata. Liście o białym środku i zielonym brzegu, mocno pofałdowane na brzegach. Biały środek liścia wraz z nadejściem lata robi się coraz bardziej zielonkawy (jakby zabrudzony zielenią) – roślina potrzebuje chlorofilu do wzrostu. Tworzy gęste kępy.
Funkia, która ma swoim wyglądem nokautować: szeroki kremowy brzeg okala niebieskawozielony środek. Liście grube, mięsiste, mocno pomarszczone. Brzegi mogą brązowieć w upalne lata.
Dostojna, wysoka, jakby zebrana w wazonie. Liście pokryte niebieskim, matowym nalotem. Piękna w dużym pojemniku lub na tle niższych roślin. Odporna na szkodniki – rzadko ma dziurawe liście.
Bardzo duża odmiana – sport Hosty 'Sum and Substance’. Liście wyglądają jak wielkie, błyszczące patelnie, oliwkowozielone z nieregularnym, jasnozielonym (przechodzącym w żółty) brzegiem.
Fantastyczna odmiana tworząca nisko rozścieloną, rozłożystą, gęstą rozetę. Liście lancetowate, długie, ciemnozielone z kremowymi, szerokimi brzegami. Żywotna.
Liście lancetowate, błyszczące, zielone z pofałdowanymi, żółtymi brzegami.
Odmiana tricolore: biały środek okolony brzegiem w dwóch odcieniach zieleni. Liście mięsiste, kępa wyprostowana.
Odmiana bardzo piękna, wyjątkowa, wyróżniająca się: kremowy środek liścia tworzy wyraźny, pierzasty wzór; zielony brzeg nachodzi ku środkowi liścia. Blaszka liściowa mocna, gruba, o ładnie pofałdowanym brzegu.
Sport Hosty 'Piedmont Gold’ o łagodnym pokroju i miękkim, jasnym wybarwieniu. Liść początkowo jasnozielony, później złotożółty z zielonym brzegiem. Kwiaty białe.
Średniej wielkości. Liście lancetowate, jednolicie zielone – bardzo dobra roślina okrywowa polecana szczególnie do dużych nasadzeń naturalistycznych. Fioletowe kwiaty wyniesione są wysoko ponad liście.
„Lederhosen” to skórzane portki Tyrolczyka. Z liści tej hosty też można by takie szyć: liście są grube i mocne. Do tego mają dobry niebieskawy kolor, są błyszczące i lekko pokręcone jak u H. „Invincible”, której genu tu znajdziemy. Kwiaty pachną.
Mała, szybko rosnąca odmiana. Kwiaty wyrastają wysoko ponad kępę liści.
Funkia ta tworzy rozległe kępy niedużych, sercowatych liści zielonych z kremowobiałym brzegiem. Dobra odmiana okrywowa
Sport odwiecznej H. „Patriot”- ta sama chłodna biel i zieleń liścia wzbogacona o „twist”: liście pofałdowane i powykręcane.
Duża, fantastyczna, ulepszona wersja H. „Sagae”: złoty brzeg jest u „Liberty” 3 razy szerszy niż u „Sagae”! Funkia ta rośnie co prawda bardzo wolno i rozwija swoje cechy stopniowo, z wiekiem; generalnie przyjmuje się, że osiąga dojrzałość dopiero w wieku 7 lat. Odporna na ślimaki.
Odmiana o lekko falujących niebieskich liściach, mocnych i twardych. Tworzy zgrabne kępy, rośnie dobrze, toleruje miejsca nasłonecznione.
Liście żółte, wydłużone z zielonym brzegiem. Ogonki liściowe czerwone. Sport H. „Lipstick Blonde”.
Duża hosta o wspaniałych okrągłych, mocno pomarszczonych liściach. Środek złotożółty, brzeg ciemnozielony.
Piękny sport H. 'August Moon’: liść o żółtym, lekko zielonkawym środku otoczony zielonym, nieregularnym brzegiem. Dzięki sporej grubości mocno unerwionych, pomarszczonych liści odporna na ślimaki.
Nieduża odmiana o niebieskawozielonych liściach z kremowymi brzegami. Tworzy ładne, foremne kępy. Rośnie szybko i bez problemów. Nazwa pochodzi od księżycówki – dużej amerykańskiej ćmy.
Grube liście o ładnym, regularnym kształcie, węższe niż u „Catherine”. Środek liścia żółty (jaśnieje z nadejściem lata), brzeg niebieskozielony, szeroki. Im starsza roślina tym brzeg szerszy.
Liść zielony z szerokim żółtym brzegiem o wyraźnie zaznaczonych nerwach, u starszych osobników pomarszczony, zmięty. Rośnie szybko, dobrze znosi słońce. Wygląda jak powtórka z „Wide Brim” – ulubienicy sprzed lat…
Średniej wielkości hosta o szerokich, sercowatych liściach. Wąski, złoty środek okolony zielonym brzegiem. Liście pomarszczone, grube.
Duża hosta o zielonych, bardzo błyszczących liściach z kremowym brzegiem. Kształt liścia u starszych osobników sercowaty, brzeg szeroki, ze smugami.
Hosta o złotym środku liścia i zielonym brzegu – kolory intensywne, ładnie skontrastowane. Liść mocny, gruby, płaski i poziomo ułożony. Kwiaty prawie białe.
Pofalowane, lancetowate, matowe liście, które początkowo mają jasną (żółtą) barwę, a w połowie lata zielenieją. Ich charakterystyczną cechą jest spód – biało siny i pokryty woskowym nalotem (rzadkość u host w tym kolorze).
Odmiana o złotych liściach z szerokim, nieregularnym, zielonym brzegiem. Tworzy regularne, duże kępy jednak rośnie dość wolno.
Charakterystyczne malutkie, okrągłe liście i nieproporcjonalnie duże kwiaty na grubych łodygach. Liść początkowo niebieski, potem coraz bardziej szarozielony, z kremowym brzegiem.
Według hodowcy ta wielka hosta ma osiągać półtora metra wysokości i rozrastać się wszerz na półtora metra. Potrzebuje cienia, kompostu i wody. Liście niebieskawozielone z wąskim kremowym brzegiem.
Dobra, niezawodna, klasyczna odmiana o zielonych liściach z kremowym obrzeżem. Liście wykorzystywane we florystyce.
Imponująca roślina o liściach błyszczących, zielonych ze złotym brzegiem, zwieszających się do ziemi. Bardzo dobrze wygląda na stanowisku dość nasłonecznionym – lepiej się wtedy wybarwia.
Liść żółtozielony z ciemnozielonym pęknięciem pośrodku.
Prześliczna nieduża odmiana o kremowym środku liścia (latem staje się on całkiem biały) z ciemnozieloną obwódką. Liście dość grube.
Średniej wielkości odmiana o sercowatych liściach. Kremowożółty środek liścia skontrastowany jest z ciemnozielonym brzegiem.
Hosta z niewielkimi zielonymi, okrągłymi liśćmi, mocno pomarszczonymi. Rośnie szybko, tworzy gęste, zwarte kępy. Ładnie prezentuje się w pojemnikach.
Liście duże, efektowne. Odporna na ślimaki.
Odmiana nominowana do wielu nagród i często wymieniana wśród najlepszych. Duże, mięsiste liście mają złoty środek okolony niebieskozielonym brzegiem. Kwiaty prawie białe.
„Pas Oriona” to hosta o niebanalnym wybarwieniu: wiosną zielonkawo niebieska, niemal turkusowa, z kremowym brzegiem; z czasem turkusowy środek zielenieje, a brzeg z kremowego staje się biały. Bywa, że w latem część liści ma już biały brzeg, a część jeszcze kremowy. Jasny brzeg jest szeroki, lekko pofałdowany i pierzaście nachodzi ku środkowi liścia. Baaaardzo piękna.
Odwrócony sport H. „Lakeside Paisley Print”. Brzeg liścia kremowy, nieregularne, „pierzasty” – rośliny ma naszych zdjęciach są jeszcze młodociane.
Śliczny, miniaturowy klejnocik błyszczący bielą liści. Na pewno nie nadaje się do nasadzeń w wielkich parkach gdzie po prostu zginie w masie innych roślin i nikt jej nie doceni.
Duża. Mocno pomarszczony liść o złotym środku i niebieskim brzegu. Imponująca.
Rewelacyjny sport H. „Halcyon”: liść sercowaty, żółty (blaknie pod koniec wegetacji do prawie białego) z niebieskim nieregularnym brzegiem.
Odmiana średniej wielkości; tworzy gęste, zwarte kępy wąskich, lekko pofałdowanych, błyszczących liści.
Świetny sport H. „Francee”: grube liście są kremowe (z nielicznymi zielonymi plamkami) i okolone szerokim ciemnozielonym brzegiem. Liście powykręcane.
Niezmiennie uwielbiana funkia za głęboki kontrast ciemnozielonego środka i szerokiego, białego obrzeża. Klasyk.
Złotożółty liść otoczony szerokim niebieskozielonym brzegiem. Nie traci wariegacji liścia wraz z postępem sezonu wegetacyjnego – jedynie środek ze złotożółtego staje się bardziej biały.
Bardzo piękna choć skromna odmiana o szarozielonym odcieniu liści. Szybko tworzy regularną, okrągłą kępę gęstych, kształtnych liści. Kwitnie chętnie i długo fioletowymi kwiatami.
„Cynowy kielich” – hosta o liściach w formie głębokich, okrągłych miseczek; kształt ten pozwala nacieszyć się biało pudrowanym spodem liści – dzięki takiemu kształtowi jest wyraźniej widoczny. Wnętrze miseczki zielone, liść mocno pomięty.
Duże, złotożółte liście doskonale rozjaśnią zacienione miejsce w ogrodzie.
Sport hosty „Kiwi Full Monty” – bardziej stonowany i elegancki. Środek liścia kremowobiały, długi (od nasady po czubek liścia), wąski; margines niebieski.
Hosta o sercowato okrągłych, skórzastych, mocno pomarszczonych liściach. Środek niebieski, brzeg żółty lub kremowy, szeroki.
Jedyna chyba hosta uwielbiana ze względu na kwiaty a nie liście. Liście jasnozielone, często błyszczące; kwiaty duże, porcelanowobiałe, pachnące – lepiej kwitnie na stanowisku słonecznym.
Mocno niebieskie, ostro zakończone liście na czerwonych (właściwie śliwkowo fioletowych) ogonkach. Kwiaty prawie białe – piękna.
Liście grube, mięsiste tworzą zwarte kępy. Środek liścia kremowy, duży, otoczony brzegiem w dwóch odcieniach zieleni. Kwiaty w kolorze lila górują nad liśćmi.
Liście szerokie, błyszczące, ciemnozielone z szerokim, żółtym brzegiem.
Bardzo niezwykła hosta: pokrój pionowy, liście podłużne, zielone z żółtym brzegiem. Wzniesione jak ręce do modlitwy – jak sugeruje nazwa.
Liście zielone, pofałdowane na brzegach. Ogonki liściowe mocno nakrapiane czerwienią.
Liście bardzo grube, sztywne, błyszczące, żółte, z ciemnozielonymi brzegami i dodatkowymi pasmami nachodzącymi na środek. Kwiaty wyniesione są około 20 cm ponad liście na czerwonych łodygach.
Odmiana średniej wielkości o białym liściu z zielonym brzegiem. Dodatkowa atrakcja to wiśniowe ogonki liściowe i łodygi kwiatowe. Kwiaty fioletowe, wysoko ponad liśćmi.
Bardzo duże, błyszczące zielone liście na czerwonych ogonkach, od których na blaszkę liściową nachodzi delikatnie ciemna czerwień. Nerwy wyraźnie widoczne.
Odmiana średniej wielkości o liściach zielonkawoniebieskich i czerwonych ogonkach liściowych.
Odmiana o wyprostowanym pokroju, bardzo podobna do „Krossa Regal” – dodatkowo brzeg liścia obramowany wąskim żółtym paskiem.
Siewka H. sieboldiana „Elegans”, w odpowiednich warunkach (woda i nawóz) prawdziwa olbrzymka – kępa będzie rozłożysta i dobrze ponad metr wysokości. Kwiaty białe.
Nowy, świetny sport H. Loyalist: liście mocne, mięsiste, wyprostowane mają biały środek upstrzony zielonymi plamkami i ciemnozielony brzeg.
Piękna odmiana o ciemnoniebieskich (szczególnie wiosną, z czasem tracą niebieskie wybarwienie), okrągłych liściach z szerokim, nieregularnym, kremowym brzegiem. Tworzy okazałe, szerokie kępy.
Jest prawdziwie królewska, dostojna, pewna siebie. Miękki, matowy nalot na liściach (ich dodatkowym atutem jest delikatnie pofałdowany brzeg) sprawia, że 'Sagae’ tchnie spokojem.
Inna niż wszystkie: liście wyjątkowo długie i wąskie, może bardziej przypominać turzycę rzędową niż funkię. Wąski biały brzeg.
Bardzo przypomina Hostę 'Fragrant Bouquet’ – duże, jasnozielone liście obrzeżone szerokim, kremowym brzegiem. Dość dobrze znosi stanowisko słoneczne.
Duża. Liście ciemnozielone z szerokimi, nieregularnymi, żółtymi (później białymi) brzegami.
Sinozielony klasyk. Zawsze chętnie widziana w parkach i ogrodach. Moda na nią wydaje się nie przemijać.
„Jedwabny Szlak” – liście sercowate, spiczasto zakończone, z wyraźnym unerwieniem. Obrzeże szerokie (szersze z wiekiem rośliny), nieregularne, początkowo żółtawe później kremowe.
„Czart o srebrnym języku” – liście szaroniebieskie, przypudrowane, podłużne, ostro zakończone. Odmiana niewielka – może rosnąć z miniaturkami.
Niewielka odmiana o jasnożółtych liściach z zielonym brzegiem.
„Oczy węża”. Sport H. „Striptease” z lepszą białą kreską oddzielającą środek od brzegu liścia.
Wielka architektoniczna funkia o wielkich liściach, lekko zwieszających się ku ziemi. Liście szarozielone, zakończone ostro; kwiaty białe. Majestatyczna.
Przypomina trochę Hostę 'Pizzazz’ – niebieskie liście obrzeżone szerokim, kremowym brzegiem, mięsiste, pomarszczone.
Śliczny sport lubianej miniaturki H. 'Blue Mouse Ears’: charakterystyczne niebieskie liście u tej odmiany mają biały środek.
Białe, lekko powykręcane liście z ciemnozielonym brzegiem. Kępa tej hosty wygląda trochę jak zimne płonienie, ale nazwa „Fire and Ice” była już zajęta. Blaszka liściowa całkiem gruba.
Liście zielone z kremowo-białym. Odwrócony sport „Raspberry Sundae”. Hosta 'Sorbet’ to średnia odmiana, rośnie w półcieniu / cieniu. Wysokość od 40 do 45 cm.
Liście błyszczące z kremowym brzegiem, dość grube. Kwiaty białe, pachnące. Dobrze znosi stanowisko lekko tylko ocienione. Późno kończy wegetację.
Hosta o bardzo pięknych liściach: grubych, pomarszczonych, z wyraźnie zaznaczonymi nerwami, w kształcie wydłużonych serc. Brzeg liścia kremowożółty, wyraźnie pofałdowany (typu falbanka lub z angielska „piecrust”). Środek niebieskawy.
Bardzo piękna, duża hosta o zielonych liściach z dwukolorowym, kremowym, pofałdowanym brzegiem. Wyraźnie widoczne unerwienie.
Miniaturka o długich, sztyletowatych i pofałdowanych na brzegach liściach. Pełna wigoru.
Odmiana o wyprostowanych liściach. Liście o ciemno zielonej barwie z jasnym, niemal białym środkiem. Dorasta do 35 cm wysokości.
Jedna z najbardziej widowiskowych funkii: ciemna zieleń brzegu liścia oddzielona białą kreską od jasnozielonego lub żółtozłotego środka. Fantastyczny, okazały soliter.
Duża roślina, tworząca zwarte, gęste kępy. Liście niebieskie z białym brzegiem, mięsiste, mocno pomarszczone, o brzegach lekko wywiniętych ku górze. Kwiaty prawie białe, dość duże.
Zielone liście okolone regularnym, białym brzegiem. Jasno liliowe, intensywnie pachnące kwiaty są wyniesione wysoko ponad liście. Lepiej kwitnie na stanowisku lekko nasłonecznionym.
Duża hosta o okrągłych, pomarszczonych, zielonych liściach z żółtym brzegiem, który latem staje się czysto biały.
Olbrzymka o wielkich, złocistozielonych liściach. Toleruje słońce. Do tej odmiany nie trzeba nikogo przekonywać – jej popularność nie słabnie od co najmniej 20 lat. Roślina wyróżniona przez AGM za szczególne walory ogrodowe.
Złota forma H. „Halcyon”. Ten sam sercowaty kształt liścia, podobny wzrost. Można sadzić obok siebie – niebieski z żółtym ładnie wyglądają razem. „Sunny Halcyon” może dostać trochę słońca dla intensywniejszego wybarwienia.
Duże jasnozielone liście (żółte latem) okolone białym brzegiem.
Fantastyczny sport H. 'Frances Williams’ – jego odwrócona forma: liść złoto zielonkawy z niebieskim brzegiem. Kwiaty prawie białe. Bardzo piękna.
Niewysoka odmiana o lancetowatych liściach, grubych i skórzastych. Wspaniały jesienny akcent: kwitnie późno – dopiero od września i jest wytrzymała nawet na pierwsze, słabsze przymrozki.
Liść duży, okrągły, w środku biało kremowy, okolony zielonkawo niebieskim szerokim brzegiem nachodzącym w postaci smug na biały środek. Tłumaczenie jej nazwy to „Pokusa”
Piękny sport Hosty sieboldiana. Liść o wąskim, kremowym środku i niebieskim brzegu. Pokrój wyprostowany, kwiaty białe.
Piękny sport Hosty „Halcyon”, przypomina H. „Catherine” – średniej wielkości, sercowate, masywne liście z kremowym (a wraz z nadejściem lata – białym) środkiem. Brzeg liścia niebieski.
Przypomina trochę uwielbianą przez wszystkich H. 'Sagae’. Sport H. 'Krossa Regal’ o podobnym pokroju, wielkości i „mięsistości” liści. Dodatkowo biały lub kremowy brzeg!
Odmiana o jasnym środku (początkowo żółtym, potem jasno kremowym – prawie białym) i ciemnozielonym brzegu liścia. Liść płaski, gładki, z zarysowanymi nerwami, ładnie wykrojony. Fioletowe kwiaty pojawiają się na bordowych pędach.
Średniowysoka, trzymająca się dość pionowo funkia o zielonych, błyszczących liściach obrzeżonych biało i pofałdowanych na brzegach. Ogonki liściowe czerwonawe lub bordowe od korony do nasady liścia, łodygi nakrapiane bordowo.
Grube, pomarszczone, niebieskie liście. Fantastyczna w parkach i ogrodach w miejscach lekko zacienionych.
Udany sport H. 'Fortunei Aureomarginata’. Liście ciemnozielone, błyszczące, dość grube z szerszym kremowo żółtym brzegiem.
Liście białe z ciemnozielonym brzegiem, mocno powykręcane. Sport H. „Kiwi Spearmint”.
Hosta „Valley’s Glacier” – funkiarodzina: Liliaceaehodowca: Jeroen Linneman, 2008stanowisko: półcień, cieńwysokość: do 40 cmkwitnienie: VII-VIII Udany sport H. „First Frost” o dużo szerszym i jasnym brzegu liścia, który jak najbardziej dodaje roślinie uroku. Brzeg początkowo żółty, potem kremowobiały; środek liścia niebieski.
Duża, rozłożysta, liście podługowate (trochę jak wielkie jęzory z pofalowanym brzegiem – wywodzi się od H. „Empress Wu”, która dała wzrost i H. pycnophylla – jej geny zadecydowały o kształcie liścia). Pojedynczy liść osiąga nawet pół metra długości! Kwiaty białe, liście jasnozielone (jak „Sum and Substance”). Świetna do parków i dużych ogrodów.
Duża odmiana o błyszczących, zielonych, lekko pofalowanych liściach z ciemnoczerwonymi ogonkami. Czerwień ogonków wchodzi na liść. Liście przewieszają się kaskadowo – świetna w pojemnikach!
Hosta, w której nie chodzi o liście: są zielone, lekko błyszczące. Prawdziwą wartością tej odmiany są kwiaty: duże, białe, pełne i słodko pachnące. Sport H. plantaginea „Aphrodite”.
Odmiana tworząca gęste, regularne kępy niedużych sercowatych liści zielonych z żółtym brzegiem, pokrytych nalotem. Fioletowe, obfite kwiaty górują wysoko ponad liśćmi.
Duża odmiana o błyszczących, ciemnozielonych liściach z białymi brzegami. Największa chyba dostępna dwukolorowa hosta, sport H. „Elatior”. Kwiaty prawie białe.
Odmiana średniej wielkości, o dużych mięsistych liściach, miseczkowatych i mocno pomarszczonych. Środek liścia szaro niebieskawy, brzeg żółty, szeroki, kwiaty białe.
Niewysoka, tworzy gęste, zwarte i szerokie, ale bardzo regularne kępy. Liście głęboko ciemnozielone, okrągłe, mocno pomarszczone i miseczkowato wywinięte ku górze. Kwiaty prawie białe, wysoko ponad liśćmi.
Nowa, bardzo obiecująca odmiana: liście kremowe z idącymi od brzegów smugami w dwóch odcieniach ciemniejszej zieleni, brzeżki liści pofałdowane.
Odmiana nieduża, liście mięsiste, powykręcane na końcach, o jasnym, zmiennym środku: początkowo kremowym, z czasem jasnozielonym z licznymi ciemniejszymi naciekami. Brzeg liścia szeroki, ciemnozielony.
Białe liście okolone ciemnozielonym, nieregularnym brzegiem. Dobrze rośnie w jasnych miejscach (ale lepiej chronić ją przed bezpośrednimi południowymi promieniami słońca). Tworzy gęste kępy miękkich, jedwabistych liści.
„Biała gołębica” – nazwę zawdzięcza czystej bieli brzegu liścia i kwiatów. Tworzy ładne, gęste kępy.
Poszukiwana odmiana o liściach zupełnie białych lub kremowobiałych. Latem zaczynają zielenieć i pod koniec sezonu są zielone lub zielono-pasiaste.
Odmiana stara, klasyczna, sprawdzona. Liść zielony z szerokim żółtym brzegiem o wyraźnie zaznaczonych nerwach. Rośnie szybko, dobrze znosi słońce.
Nieduża odmiana o żółtych, lancetowatych, mocno pofałdowanych liściach – sprawia wrażenie jakby drżała. Hodowca zaleca sadzić ją na stanowisku z porannym słońcem dla lepszego wybarwienia.
Olbrzymka o wielkich, złocistozielonych liściach z białym brzegiem. Kształt liści zmienia się z wiekiem rośliny: początkowo podłużne, później sercowato okrągłe.
Bardzo ładna odmiana o lancetowatych zielononiebieskich liściach z kremowym brzegiem. Tworzy gęste, rozłożyste kępy.
Odmiana średniej wielkości o ciemnozielonym liściu z charakterystyczną wąską, białą plamą/smugą biegnącą od końcówki liścia poprzez cały ogonek liściowy. Liście powykręcane. Bardzo interesująca.
Miniaturowa hosta o kremowych liściach z ciemnozielonym brzegiem. Blaszka liściowa jest twarda i gruba, dzięki temu hosta ta odporna jest na ślimaki i nie przypala się łatwo od słońca – można sadzić w miejscach słonecznych. Odznacza się wigorem i żywotnością, ładnie przyrasta.
Brzeg liścia początkowo żółty, potem bardziej „zielone jabłuszko”, środek ciemnozielony a między nimi biała żyłka. Liście powykręcane.
Bardzo duża hosta o liściach wyraźnie unerwionych, zielonych z żółtym, pofalowanym brzegiem.
Białe liście z zielonymi żyłkami wzdłuż nerwów, często także plamkami i smużkami na blaszce liściowej. Starsza, zadbana kępa wygląda prześlicznie, trzeba się jednak liczyć z tym, że biały liść to mniejsza ilość chlorofilu i wolniejsze tempo wzrostu.
Bylina ta należy do rośliny konwaliowatych i bardzo przypomina konwalnika. Długie, wąskie liście pozostają zimozielone, drobne fioletowe kwiaty pojawiają się dość późno i zdobią roślinę przez całą jesień.
Długie, wąskie liście pozostają zimozielone, drobne fioletowe kwiaty pojawiają się dość późno i zdobią roślinę przez całą jesień.
rodzina: Dryopteridaceaestanowisko: półcień, cień; gleba wilgotna, próchnicza, przepuszczalnarozmnażanie: zarodniki, podziałliść: do 60 cm
Niewymagająca, bylina podobna do kokoryczki. Łodyga wzniesiona, liście ciemnozielone, błyszczące, naprzemianległe, z ładnym łukowatym unerwieniem. Kwiaty promieniste białe lub kremowobiałe zebrane w złożone grona.
Ciekawa roślina cieniolubna o liściach przypominających kokoryczkę i drobnych, gwiazdkowatych kwiatach zebranych po 10-15 w luźne grona. Pokrój raczej wyprostowany.
Okazała paproć o dwóch rodzajach frond: zarodnikonośnych i sterylnych. Najlepiej czuje się w podłożu chłodnym, wilgotnym i zasobnym w próchnicę.
Frondy są jasnozielone, zarodnikonośne frondy jesienią najpierw ciemnozielone, szybko brązowieją i są w zasadzie całe zajęte przez zarodniki (mogą wyglądać wręcz na uschnięte!).
rodzina: Woodsiaceaepochodzenie: Ameryka, Azja, Europastrefa mrozoodporności: 2stanowisko: cieniste; przy dostatecznej wilgotności gleby także stanowisko słonecznerozmnażanie: zarodniki, podziałliść: 40-70 cm
rodzina: Woodsiaceaepochodzenie: kultywarstrefa mrozoodporności: 2stanowisko: cieniste; przy dostatecznej wilgotności gleby także stanowisko słonecznerozmnażanie: zarodniki, podziałliść: 30-40 cm
rodzina: Pteridaceaepochodzenie: Azja (Chiny, Japonia, Indie)strefa mrozoodporności: 7-8stanowisko: półcień, cień; gleba wilgotna, próchniczaliść: do 40 cm
Długosz to bardzo duża, nadwodna paproć. W miejscach o dostatecznej wilgotności może rosnąć na stanowisku słonecznym, preferuje gleby kwaśne.
Długosz królewski to okazała paproć, którą można spotkać w miejscach podmokłych: na groblach, brzegach wód, w wilgotnych zaroślach, rowach. W miejscach o dostatecznej wilgotności może rosnąć na stanowisku słonecznym.
Okazała bylina o różowych kwiatach, które pokazują się już w marcu: wyrastają z gołej ziemi na grubych, mięsistych łodygach. Po kwitnieniu rozwijają się liście – bardzo duże, przypominające rabarbar. Często można go spotkać nad stawami, rzekami, strumieniami, a także na terenach zalewowych, w wilgotnych zaroślach. Lepiężnik dobrze znosi okresowe zalewania i następujące po nich okresy suszy.
Największe liście u lepiężnika japońskiego (nawet do 120 – 130 cm średnicy) uzyskamy hodując go w miejscu cienistym, w zasobnym i stale wilgotnym podłożu.
Liście osiągają średnicę około 60 cm. Kremowe przebarwienia są intensywniejsze gdy lepiężnik wysadzony jest w miejscu słonecznym. Wspaniała roślina do obsadzania brzegów zbiorników wodnych.
rodzina: Aspleniaceaepochodzenie: Japonia, Europa, Ameryka Północnastrefa mrozoodporności: 5stanowisko: półcień, cień; próchnicza gleba, między kamieniamiwapń: takrozmnażanie: zarodniki, podziałliść: 30-60 cm na 4-8 cmsynonim: Asplenium scolopendrium
Z pewnością jeden z piękniejszych kultywarów Phyllitis scolopendrium: błyszczące, jasnozielone, niepodzielone frondy tej paproci mają mocno i regularnie pofałdowane brzegi.
rodzina: Aspleniaceaepochodzenie: kultywarstrefa mrozoodporności: 5stanowisko: półcień, cień; próchnicza, wilgotna gleba, między kamieniamiwapń: takrozmnażanie: zarodniki, podziałliść: 30 – 40 cm na 4 – 6 cmsynonim: Asplenium scolopendrium „Marginata”
rodzina: Aspleniaceaepochodzenie: kultywarstrefa mrozoodporności: 5stanowisko: półcień, cień; próchnicza, wilgotna gleba, między kamieniamiwapń: takrozmnażanie: zarodniki, podziałliść: 30 – 40 cm na 4 – 6 cmsynonim: Asplenium scolopendrium „Muricata”
Interesująca paproć o zimozielonych, błyszczących, gładkich liściach. Frondy tego języcznika są postrzępione na końcach.
Bardzo dobrze czuje się w europejskich ogrodach – wymaga stanowiska ocienionego, żyznej i wilgotnej gleby. Rozmnaża się przez bulwy. Kwiaty dzbankowate, wysokie i smukłe, białe lub zielonkawe, także z bordowymi lub brązowymi przebarwieniami na brzegach spaty.
Pleione limprichtii to nieduży storczyk gruntowy wymagający żyznego, przepuszczalnego podłoża. Zakwita przeważnie w kwietniu zanim pojawią się liście; kwiaty są duże w stosunku do całej rośliny.
Od wczesnej wiosny aż do kwitnienia liście stopowca himalajskiego są złożone jak parasole wzdłuż wyrastających z ziemi łodyg. Po ukazaniu się bladoróżowych pojedynczych kwiatów, liście rozwijają się: są duże, dłoniasto powcinane, zielone w brązowe plamy.
Wyrastające na początku kwietnia z ziemi wyglądem przypomina złożone parasole. Kwitnie w maju i od tego czasu liście są już rozłożone. Pod koniec lata pod liśćmi pojawia się żółtozielonkawy owoc wielkości śliwki.
Bardzo wysoka kokoryczka, idealna do dużych parków i ogrodów. Wymaga umiarkowanego cienia, gleby próchniczej i wilgotnej, choć zadomowiona jest odporna na przejściowe okresy suche.
Prezentowana odmiana dzięki białym obramowaniom końcówek liści jest atrakcyjna nie tylko w porze kwitnienia. Dodatkową ozdobą są wygięte sierpowato czerwonobrązowe łodygi.
Liście duże, owalne i bardzo błyszczące. Kwiaty białe z zieloną końcówką, po 3-4 na szypułce wyrastającej z pachwiny liścia. Liście wygięte, układają się niemal horyzontalnie.
Maleńka kokoryczka o wzniesionym pokroju. Liście zielone, owalne, lekko karbowane zdają się być gęsto upakowane na krótkich łodyżkach. W pachwinach liści wiosną pojawiają się białe, dzwonkowate kwiaty.
Kokoryczka spotykana w całej Europie, także w Polsce, w lasach liściastych i mieszanych. Białe, dzwonkowate kwiatki z zielonkawymi końcówkami wyrastają u tej odmiany na krótkich szypułkach w gronach po 3 do 5 sztuk.
Piękna roślina do nasadzeń parkowych, zadrzewionych części ogrodów.
Paprotka zwyczajna występuje w całej Polsce jako podszyt lasów. Jej liście są bardzo trwałe – zimozielone, rzadko wymagają kosmetycznego przycinania po zimie. Dobra odmiana na skalniaki: wytrzymała na suszę, tolerująca stanowisko słoneczne lub jasny cień.
Piękna paproć szeroko rozpowszechniona na kuli ziemskiej, w Polsce chroniona – można ją spotkać w górach. Koronkowe liście są wzniesione pionowo, zimozielone. Tolerancyjna co do odczynu gleby, chętniej rośnie jednak na stanowiskach z podłożem zasadowym.
Paproć występująca na całym obszarze kuli ziemskiej (także w Polsce – jest u nas jednak rzadka). Frondy trójkątne, podwójnie pierzaste (dzięki czemu dają wrażenie delikatnej koronki), zebrane w rozetę, błyszczące.
rodzina: Dryopteridaceae pochodzenie: Europa, Ameryka Północna strefa mrozoodporności: 3 stanowisko: półcień, cień; gleba wilgotna, próchnicza wapń: tak rozmnażanie: zarodniki liść: do 40 cm
rodzina: Dryopteridaceaepochodzenie: Ameryka Północnastrefa mrozoodporności: 6stanowisko: półcień, cień; gleba wilgotna, próchniczawapń: obojętnyrozmnażanie: zarodnikiliść: do 90 cm
rodzina: Dryopteridaceaepochodzenie: Azja (Chiny, Japonia, Korea)strefa mrozoodporności: 6stanowisko: półcień, cień; gleba wilgotna, próchniczawapń: nierozmnażanie: zarodnikiliść: do 80 cm
Liście tej paproci są bardzo regularne, gęste i sierpowato zakrzywione. Doskonałe towarzystwo dla niej stanowią funkie i inne rośliny o gładkich liściach lub paprocie w typie Adiantum pedatum. Zimozielona.
rodzina: Dryopteridaceaepochodzenie: Europastrefa mrozoodporności: 5stanowisko: półcień, cień; próchnicza, wilgotna glebawapń: obojętnyrozmnażanie: zarodniki, podziałliść: 75 cm
Kompaktowa odmiana paprotnika sierpowatego – dorasta zaledwie do 30cm. Liście rosną pionowo i są niezwykle zwarte, gęsto upakowane. Bardzo wdzięczna i dekoracyjna. Tolerancyjna na poziom wilgotności, odczyn podłoża.
Paproć bardzo tolerancyjna na różne warunki. Liście tej paproci są bardzo regularne, piękne, sierpowato zakrzywione a do tego powcinane jak najdelikatniejsza koronka. Liście początkowo rosną pionowo, później rozkładają się tworząc dość szeroką i niższą kępę.
Paproć zimozielona, łatwa w uprawie – wymaga miejsca cienistego i zasobnej, próchniczej gleby. Tworzy płaskie rozety trójkątnych, koronkowych liści. Jej ciekawa faktura świetnie się prezentuje na tle roślin o dużych, gładkich liściach.
Paproć bardzo tolerancyjna na różne warunki. Dobrze znosi okresowe przesuszenie, może rosnąć w miejscu nieosłoniętym od wiatru, a jeśli podłoże jest wystarczająco wilgotne – dobrze zniesie także dość dużą dawkę słońca.
rodzina: Dryopteridaceaepochodzenie: Europastrefa mrozoodporności: 5stanowisko: półcień, cień; próchnicza, wilgotna glebawapń: obojętnyrozmnażanie: zarodniki, podziałliść: 75 cm
Jedna z piękniejszych odmian paprotnika. Uporządkowana, regularna. W Polsce powinna być sadzona w miejscach osłoniętych i okryta na zimę.
Liście ciemnozielone, nakrapiane gęsto srebrnymi plamkami. Wiosną bladoniebieskie (prawie białe) i dość duże jak na miodunkę kwiaty. Jedna z najpiękniejszych odmian, niezwykle ujmująca.
Świetna roślina okrywowa do cienistego, wilgotnego ogrodu. Liście zielone z delikatnym białym brzegiem a nad nimi wiosną nieduże różowe kwiaty.
Świetna roślina okrywowa do cienistego, wilgotnego ogrodu. Liście ciemnozielone, nakrapiane gęsto srebrnymi plamkami. Wiosną niebieskie kwiaty.
Świetna roślina okrywowa do cienistego, wilgotnego ogrodu. Liście ciemnozielone, nakrapiane srebrno dużymi plamami. Wiosną różowe kwiaty.
Świetna roślina okrywowa do cienistego, wilgotnego ogrodu. Niebieskie i różowe kwiaty ładnie odcinają się na tle jasnych, srebrnych liści. Z pewnością jedna z ciekawszych odmian pulmonarii.
Okazała cieniolubna bylina o masywnych liściach podobnych do liści kasztanowca. Szczególnie wiosną, gdy oliwkowe liście mają brązowoczerwonawy, metaliczny poblask wygląda jak odlana z brązu.
Duża, cieniolubna bylina o masywnych liściach podobnych do liści kasztanowca. Odmiana „Irish Bronze” charakteryzuje się szczególnie błyszczącymi liśćmi o czerwonobrązowym zabarwieniu.
Duża, cieniolubna bylina o masywnych liściach podobnych do liści kasztanowca. Zarówno liście jak i łodygi są u tej odmiany jednolicie żywozielone. Kwiaty pomarańczowe.
Duża, cieniolubna bylina o masywnych liściach podobnych do liści kasztanowca. Wiosenne pędy mają charakterystyczny miedziano-brązowy kolor. Idealna roślina do podsadzania wysokich krzewów i drzew. Piękny soliter.
Z płytko korzeniącego się, pełzającego kłącza wyrastają prawie jednocześnie wrębnie ponacinane, ciemnozielone od spodu, srebrzyste liście i umieszczone na długich ogonkach śnieżnobiałe kwiaty.
Z płytko korzeniącego się, pełzającego kłącza wyrastają prawie jednocześnie wrębnie ponacinane, ciemnozielone od spodu, srebrzyste liście i umieszczone na długich ogonkach śnieżnobiałe kwiaty.
Roślina występująca w północno-wschodnich Chinach, Korei i Japonii (i nawet na tych obszarach endemiczna), stosunkowo nowa w europejskich ogrodach. Liście rozwijające się wiosną są jak poszarpane parasole, niemal srebrne (za sprawą drobnych włosków pokrywających ich powierzchnię).
Ciemnoczerwone kwiaty siedzą na pstrokatych liściach, które u dobrze już zadomowionych osobników tworzą dość gęste, zwarte kępy.
Leśna roślina okrywowa, długowieczna i łatwa w uprawie choć rośnie stosunkowo wolno. Trillium najlepiej rozrasta się gdy posadzone jest w lekko ocienionym miejscu, natomiast liście i kwiaty z reguły osiągają większe rozmiary w głębszym cieniu.
Jest chyba jednym z z najbardziej spektakularnych trójlistów: ciemnobordowe, duże kwiaty wystają ponad dużymi nakrapianymi liśćmi.
W ogrodzie wymaga stanowiska cienistego, zasobnego w wilgoć i próchnicę. Tworzy kępy do 70 cm wysokości. Jest rośliną pełną wigoru. Całkowicie mrozoodporna i niezawodna.
Bywa mylona z jagodowcem wielkokwiatowym (jest od niego jednak niższa, a kwiaty mają bledszy odcień żółtego) lub odminą pallida (płatki kwiatów perfoliaty sa bardziej stulone u dołu, kwitnie później niż jagodowce wielkokwiatowe). Wskazówka zawarta w nazwie – przeszyte łodygą liście – nie pomogą nam rozróżnić gatunków: są przeszyte u większości jagodowców.