Acorus calamus
Tatarak zwyczajny
Bylina o mięsistych rozłogowych kłączach i wyrastających z nich pionowo szablastych, jasnozielonych liściach osiągających wysokość ok. 120 cm. Kwiatostan w postaci kolby (10 cm długości), w Europie nie dojrzewa.
Bylina o mięsistych rozłogowych kłączach i wyrastających z nich pionowo szablastych, jasnozielonych liściach osiągających wysokość ok. 120 cm. Kwiatostan w postaci kolby (10 cm długości), w Europie nie dojrzewa.
Ogrodowa odmiana tataraku zwyczajnego. Długie, mieczowate liście w kremowobiałe i zielone pasy dorastają do około metra – odmiana rośnie wolniej i nie osiąga takiej wielkości jak czysty gatunek.
Interesująca roślina do strefy brzegowej. Tworzy krępą kępkę okrągłych, ciemnozielonych i mocno unerwionych liści, nad którymi w porze kwitnienia (w zasadzie całe lato) górują drobne, białe kwiatki zebrane w luźną wiechę.
Babka wodna jest zimotrwałą byliną o bulwiastym kłączu i łopatowatych liściach. Jej kwiatostan jest rozbudowany i może osiągać wysokość nawet 1,5m, składa się z dużej ilości białych lub różowych, drobnych kwiatów.
Nazwa wywodzi się z greki i oznacza „bagienną piękność”. Jest to roślina rzeczywiście bardzo elegancka – biały kwiat w formie spaty, błyszczące, ciemnozielone liście.
Pojedyncze rośliny osiągają długość do 35cm, szczytowe lancetowate liście tworzą rozetki przypominające gwiazdki. Rosną w skupiskach tworząc podwodne lub sięgające powierzchni płaty koloru jasnozielonego o neonowej emanacji.
Jaskrawożółte kwiaty kaczeńca na podmokłych łąkach, w rowach i na brzegach strumieni to niechybna oznaka nadchodzącej wiosny. Są źródłem nektaru dla pierwszych „pozimowych” pszczół. Kaczeniec rośnie w kępach, osiąga wzrost od 15 do 60 cm.
Niska odmiana kaczeńca o białych kwiatach. Kwitnie wiosną, często powtarza kwitnieniem latem lub wczesną jesienią. Liście z charakterystycznym ząbkowaniem na brzegach. Wymaga stanowiska słonecznego o wilgotnym, zasobnym podłożu.
Olbrzymi – potrafi dorosnąć prawie do metra. Kwiaty większe niż u spotykanego dziko kaczeńca błotnego. Na odmianę „Auenwald” namawiamy szczególnie właścicieli dużych stawów.
Bardzo popularna i zawsze poszukiwana odmiana pełnokwiatowa do ozdobnych stawów i sadzawek.
Pstrolistna odmiana turzycy pochodzącej z północnowschodnich stanów Ameryki Północnej. Nadaje się doskonale jako roślina okrywowa do obsadzania brzegów.
Kosmopolityczna, pospolita na terenie całej Polski: na mokradłach, rowach, płytkich brzegach zbiorników wodnych. Rośnie w kępach. Preferuje siedliska zasobne. Często spotykana jako składnik pła na jeziorach zarastających.
Turzyca popularna w Polsce, zwłaszcza na nizinach. Spotykana najczęściej na siedliskach zasobnych – torfowiskach, starorzeczach, brzegach glinianek, rowów. Na stanowiskach występuje licznie, często tworząc zwarte monokultury.
Turzyca popularna w Polsce, zwłaszcza na nizinach. Spotykana najczęściej na siedliskach zasobnych – torfowiskach, starorzeczach, brzegach glinianek, rowów. Na stanowiskach występuje licznie, często tworząc zwarte monokultury.
Ozdobna turzyca o dość szerokich liściach (do 3cm). Liście jasnozielone z białymi paskami na brzegach i w środku liścia. Polecana szczególnie do zacienionych i wilgotnych partii ogrodów.
Okazała roślina (dorasta nawet do 1,5m) o bulwiastym kłączu, którego środek wypełniony jest w dużej mierze powietrzem, i pięknych, białych, baldachowatych kwiatach. Szalej jadowity jest rośliną silnie trującą.
Kukułka szerokolistna to rodzimy storczyk o prostej, grubej łodydze, na której szczycie w maju pojawiają się różowe kwiaty zebrane w zwarty kłosowaty kwiatostan.
Jako roślina zanurzona Eleocharis natlenia wodę, jest schronieniem – i efektownym tłem – dla drobnych zwierząt żyjących w sadzawce.
Z płożącego się kłącza wyrastają pionowo zielone pędy wysokości do 1 m. Obecny na całej półkuli północnej. Spotykany w stawach, na starorzeczach i gliniankach, na płytkich brzegach jezior i wolno płynących rzek.
Odmiana ta posiada proste, nierozgałęzione zielone pędy nadziemne z brązowymi węzłami dorastające do 70 cm.
Proste, nierozgałęzione zielone pędy nadziemne dorastają do około 150 cm. Nie ma chyba innego dużego skrzypu o tak uładzonym pokroju.
Długie pędy są proste i dość grube, wielu osobom kojarzą się z bambusem. W ogrodzie najlepiej trzymać skrzyp w pojemniku: będzie tworzył gęstą, zwartą kępę, nie rozpełznie się na boki, nie ucieknie z miejsca, w którym ma rosnąć.
Nierozgałęzione zielone pędy nadziemne z brązowymi węzłami dorastające do 20 cm. Tworzy zwarte kępy. Dobrze rośnie w ubogich wilgotnych i mokrych glebach.
Nierozgałęzione zielone pędy nadziemne z brązowymi węzłami dorastające do 20 cm. Tworzy zwarte kępy. Dobrze rośnie w ubogich wilgotnych i mokrych glebach.
Wełnianki to rośliny zupełnie niepozorne, wyglądające niemalże jak najzwyklejsza trawa dopóki nie zakwitną. Rosną na bagnach, kwitną białą bawełną.
Wełnianki to rośliny zupełnie niepozorne, wyglądające niemalże jak najzwyklejsza trawa dopóki nie zakwitną. Rosną na bagnach i gdy masowo kwitną białą bawełną bagno wygląda jakby ktoś poprzyczepiał do źdźbeł trawy małe kłębuszki waty.
Przybysz z dalekich i chłodnych krain: Kanada, Alaska, Kamczatka. Owocostany – kłaczki rudej waty – wydają się pełniejsze i bardziej puchate.
Wełnianki to rośliny zupełnie niepozorne, wyglądające niemalże jak najzwyklejsza trawa dopóki nie zakwitną. Rosną na bagnach, kwitną białą bawełną.
Rodzima bylina siedlisk wilgotnych i mokrych; spotykana pospolicie w całej Polsce w wilgotnych lasach, na mokrych łąkach ziołoroślowych, na brzegach cieków wodnych.
Ekspansywna trawa występująca powszechnie w miejscach mokrych i podmokłych, na brzegach stawów, jezior i rzek. Szczególnie chętnie występuje tam, gdzie podłoże jest zasobne; rozrasta się szybko tworząc monokulturę.
Ozdobna trawa o bardzo silnie skontrastowanej kolorystyce biało-zielonych liści. Dobrze znosi miejsca mokre, bagniste ale rośnie także na suchszych stanowiskach. Charakterystyczna dla podmokłych łąk.
Jej olbrzymie, mięsiste liście dorastają do 2 – 3 metrów i mogą dać schronienie kilku osobom. Jest wysadzana w wilgotnej, zasobnej glebie lub w dużych pojemnikach.
Hibiskus bylinowy, hibiskus błotny, ketmia – jedna z najciekawszych roślin, jakie ostatnio trafiły do naszych ogrodów. Przeważnie białe, różowe lub karminowe kwiaty osiągają od 20 do 30 cm średnicy.
Hibiskus bagienny należy do grupy hibiskusów bylinowych. Wielkie bladoróżowe kwiaty pojawiają się od lipca do września.
Rośnie na głębokości nawet do 1m dając schronienie wielu zwierzętom żyjącym w wodzie, takim jak larwy ważek i innych wodnych owadów, topiki, narybek, zooplankton itp
Odmiana „Azure” ma duże fioletowe kwiaty z wyraźnymi żółtymi plamkami na dolnych płatkach.
Gatunek kosaćca dobrze znoszący latem stanowisko mokre, zimą należy mu jednak zapewnić „suche nogi”. Wdzięczne kwiaty granatowo fioletowe.
Gatunek kosaćca dobrze znoszący latem stanowisko mokre, zimą należy mu jednak zapewnić „suche nogi”. Odmiana „Fortune” ma duże białe kwiaty z wyraźnymi fioletowymi żyłkami na płatkach.
Gatunek kosaćca dobrze znoszący latem stanowisko mokre, zimą należy mu jednak zapewnić „suche nogi”. Kwiaty wielkie, fioletowe. Płatki są rozbielone w środku, ciemniejsze na brzegach.
Gatunek kosaćca dobrze znoszący latem stanowisko mokre, zimą należy mu jednak zapewnić “suche nogi”. Odmiana „Loyalty” ma duże, ciemnofioletowe kwiaty.
Gatunek kosaćca dobrze znoszący latem stanowisko mokre, zimą należy mu jednak zapewnić „suche nogi” . Odmiana „Marmouroa” ma duże jasnofioletowe kwiaty z wyraźnymi ciemniejszymi żyłkami na płatkach.
Gatunek kosaćca dobrze znoszący latem stanowisko mokre, zimą należy mu jednak zapewnić „suche nogi” . Odmiana o dużych jasnofioletowych kwiatach.
Gatunek kosaćca dobrze znoszący latem stanowisko mokre, zimą należy mu jednak zapewnić „suche nogi”. Kwiaty w kolorze biskupim, bardzo duże.
Gatunek kosaćca dobrze znoszący latem stanowisko mokre, zimą należy mu jednak zapewnić „suche nogi” . Odmiana „Variegata” chartakteryzuje się dwukolorowymi liśćmi: biało-zielonymi.
Gatunek kosaćca dobrze znoszący latem stanowisko mokre, zimą należy mu jednak zapewnić „suche nogi”. Kwiaty bardzo duże, białe.
Odmiana „Mottled Beauty” ma kwiaty dość drobne, bladoniebieskie z granatowymi plamkami – jak od atramentu.
Kosaciec gładki to obok I. pseudacorus bardzo pożądany gatunek irysa wodnego, który nawet zimę może spędzać w wodzie. Fioletowoniebieskie kwiaty dekorują sadzawkę na początku lata, przez cały sezon ozdobą są liście w szerokie biało-zielone pasy.
Odmiana „Black Gamecock”’ ma duże ciemnofioletowe kwiaty (kolor rzadko spotykany wśród kwitnących roślin wodnych dostępnych w naszej strefie klimatycznej).
Odmiana „Blue” ma duże jasnoniebieskie kwiaty.
Odmiana „Colorofic” ma kwiaty różowe – płatki w dwóch odcieniach.
Odmiana „News Brief” ma piękne, intensywnie różowe kwiaty.
Odmiana „Rhett” ma duże ciemnoróżowe kwiaty.
Jest w tej roślinie siła życiowa, szlachetność postaci i piękno kwiatów. Niezwykle szeroka amplituda możliwości i wytrzymałość przesądzają o wielorakich zastosowaniach w ogrodnictwie ozdobnym, działaniach proekologicznych, oczyszczalnictwie.
Rzadka hybryda kosaćca żółtego o białych kwiatach. Może być uprawiany w wilgotnym miejscu w każdym ogrodzie. Doskonale czuje się też posadzony w płytkiej wodzie.
Odmiana kosaćca żółtego o jasnożółtych (maślanożółtych) kwiatach.
Odmiana „Double” ma podwójne kwiaty – płatki ułożone są piętrowo. Jest silna i żywotna, kwitnie obficie. Bardzo dobrze czuje się zarówno w wodzie jak i na stanowisku zaledwie wilgotnym.
Odmiana kosaćca żółtego o podwójnych kwiatach.
Odmiana kosaćca żółtego o liściach w kremowo-zielone pasy. Przebarwienie na liściach jest szczególnie intensywne wiosną, latem może zanikać zupełnie.
Odmiana „Chance Beauty” ma olbrzymie kwiaty, intensywnie żółte, z brązowym rysunkiem u podstawy płatków. Jest żywotna, silnie rosnąca, zdrowa, okazała – polecamy do dużych ogrodów.
Kosaciec szczecinkowy najlepiej czuje się na stanowisku stale wilgotnym. Bardzo dobry do bagiennej strefy sadzawki. Elegancki biały pas na liściu i ciemnoniebieskie, prawie granatowe kwiaty.
Przepiękna odmiana kosaćca syberyjskiego o białych kwiatach. Dolne płatki są szerokie i lekko pofałdowane na brzegach, na środku lekko zielonkawe.
Irysy syberyjskie to jedne z najwdzięczniejszych irysów: rosną w zwartych kępach, masowo wysadzone tworzą piękne łany. Odmiana „Butter and Sugar” ma kwiaty maślane.
Piękne, fioletowoniebieskie kwiaty. Ich dolne płatki są płasko rozpostarte.
Odmiana o jasnych, błękitnych kwiatach.
Odmiana „Emma Ripeka” zachwyca pięknym niebieskim kolorem. Pochodzi z Nowej Zelandii.
Odmiana ta ma kwiaty w odcieniu kremowej bieli z zielonkawą podstawą kielicha. Dolne płatki są szerokie i pofałdowane na brzegach a kwiaty większe i dłużej utrzymujące się na roślinie niż u innych odmian kosaćców syberyjskich.
Odmiana kosaćca syberyjskiego o dużych kwiatach w intensywnym kolorze biskupim. Nieco niższy od gatunku, krótsza łodyga kwiatowa.
Odmiana o subtelnych białych kwiatach z lekkim fioletowym blaskiem ku środkowi kielicha kwiatowego.
Gęste, długie, wąskie liście i obficie występujące subtelne kwiaty sprawdzą się w ogrodzie japońskim. Kwiaty pięknie prezentują się także w wysokich wazonach – w grubych pękach lub pojedynczo.
Stosunkowo nowa odmiana kosaćca syberyjskiego o kwiatach w intensywnym kolorze biskupim.
Kwiaty duże, fioletowe.
Odmiana nowa, żywotna. Kwiaty głęboko fioletowe.
Kwiaty stosunkowo nieduże, prawie czysto białe.
Kwiaty białe, dolne płatki rozpostarte na boki są żółte u nasady. Płatki delikatnie pofałdowane.
Kosaciec różnobarwny jest gatunkiem irysa, który w wodzie czuje się dobrze latem, zimą bezpieczniej jest jednak zapewnić mu suche „nogi”. Kwiaty nie należą do największych, kwitnie on za to bardzo obficie.
Od wczesnej wiosny do kwitnienia liście u nasady są fioletowe, potem ciemno fioletowe są także pędy kwiatowe. Bardzo dobrze czuje się wysadzony w wodzie.
Występuje na terenach mokrych i wilgotnych na całej kuli ziemskiej, najchętniej tam, gdzie gleby są ciężkie, zbite. Tworzy gęste, regularne kępy szydlastych liści.
Niski sit o mieczowatych liściach. Ozdobne, ciemnobrązowe kwiatostany w zasadzie przez całe lato.
Występuje na terenach mokrych i wilgotnych na całej kuli ziemskiej, najchętniej tam, gdzie gleby są ciężkie, zbite. Tworzy gęste, regularne kępy sinoniebieskich, szydlastych liści.
Firletka – albinos. Będzie wyglądała dobrze zarówno sama jak i wymieszana z różową. W masowych nasadzeniach ma właściwości zadarniające.
Tulejnik to roślina – wyzwanie. Rośnie wolno, w wilgotnym, bagiennym i najlepiej lekko zacienionym miejscu. Kwiatów można się doczekać dopiero na roślinie kilkuletniej.
Tulejnik o białych kwiatach (zaczynają kwitnienie jako zielone) pachnących piżmem. Potrzebuje czasu by zakwitnąć.
Fantastyczna bylina zadarniająca do wilgotnych i mokrych miejsc. Bardzo dobra do maskowania nieatrakcyjnych brzegów zbiorników wodnych – rośnie zarówno na brzegu jak i w płytkiej wodzie.
Rodzima bylina występująca nad strumieniami, na bagnach. Wymaga podłoża kwaśnego, ubogiego. Najlepiej sadzić w ogrodach o charakterze naturalistycznym.
Rodzima bylina występująca na mokrych łąkach. Karminowe kwiaty zebrane są w kłosach do 30 cm długości – istnieją także odmiany ogrodowe (np. 'Robert’) o dłuższym i pełniejszym kwiatostanie. Wabią pszczoły i motyle.
Przypominająca do złudzenia czterolistną koniczynę niewielka paproć wodna (na wiosnę jej młode liście – jak u większości paproci – wyrastają na kształt pastorałów).
Uniwersalna roślina wodna do każdego rodzaju zbiornika. Mięta jest niezwykle tolerancyjna na warunki, w jakich przychodzi jej rosnąć. Dzięki bujnej wegetacji szybko zagospodaruje nowo założony staw; czyści wodę z nadmiaru związków pokarmowych.
Mięta o lekko brązowym odcieniu liści i bardzo silnym, przyjemnym, miętowym aromacie. Bardzo dobrze nadaje się jako dodatek do chłodnych napojów i do sporządzania herbatek miętowych. W ogrodzie czuje się najlepiej w miejscu słonecznym, wilgotnym lub płytkiej wodzie.
Szybko rozrasta się tworząc zwartą okrywę, maskując brzegi zbiorników wodnych. Jej kwiaty przyciągają pszczoły i motyle.
Mięta o dekoracyjnych zielono-białych liściach i bardzo silnym, przyjemnym, miętowym aromacie.
Rośnie w płytkich wodach przy brzegach jezior i na podmokłych łąkach.
Gęste, zwarte kępy wyprostowanych liści w zielono-kremowe pasy.
Niezapominajka to roślina najczęściej chyba kojarzona z leśnymi strumykami, brzegami potoków. Charakterystyczne błękitne kwiaty z żółtym oczkiem nie dają o sobie zapomnieć.
Charakterystyczne błękitne kwiaty z żółtym oczkiem u tej odmiany usadowione są nisko nad krępą kępą liści. Jest to odmiana o kompaktowej formie, mniejsza i bardziej zagęszczona niż gatunek.
Odmiana niezapominajki o liściach z kremowymi przebarwieniami.
W Polsce z wigorem rozrasta się w sadzawce od wiosny do jesieni, nie przetrzymuje jednak zimowych niskich temperatur – można przechowywać wywłócznik w akwarium. Jest rośliną o silnych właściwościach tlenotwórczych.
Rukiew wodna chętnie rośnie na mokrym stanowisku i w płytkich wodach, także płynących. W naturze często spotykana na stanowiskach okresowo zalewanych, w rowach i starorzeczach. Jej pędy mogą mieć od kilku centymetrów do nawet 3 metrów długości.
Długosz to bardzo duża, nadwodna paproć. W miejscach o dostatecznej wilgotności może rosnąć na stanowisku słonecznym, preferuje gleby kwaśne.
Długosz królewski to okazała paproć, którą można spotkać w miejscach podmokłych: na groblach, brzegach wód, w wilgotnych zaroślach, rowach. W miejscach o dostatecznej wilgotności może rosnąć na stanowisku słonecznym.
Urocza, maleńka roślina. Niewielkie, owalne, szarozielone liście tworzą gęste, zwarte kopczyki, nad którymi w drugiej połowie lata unoszą się delikatne, białe kwiatki na wysokich i cienkich łodyżkach.
Trawa występująca niemal na całej kuli ziemskiej, na terenach mokrych lub okresowo zalewanych, najczęściej żyznych i bardzo żyznych – bogatych w azot. Uprawiana jako trawa pastewna, zwłaszcza na podmokłych terenach.
Liście zielone w białe pasy (więcej bieli niż u odmiany 'Picta’). Młode pędy zabarwione czerwonawo. Mozga nadaje się do obsadzania brzegów zbiorników wodnych – dobrze czuje się na stanowisku mokrym.
Trawa o liściach w zielono-białe pasy. Odpowiednia m. in. do obsadzania słonecznych brzegów zbiorników. Szybko i silnie się rozrasta.
Odmiana trzciny o dekoracyjnych liściach w kremowo-zielone paski. Nie tak inwazyjna i niższa niż gatunek.
Typowa roślina wodna porastająca brzegi zbiorników, bagna, mokradła, łęgi na całej kuli ziemskiej. Rozrasta się przy pomocy pełzających kłączy oraz wysiew nasion.
Odmiana trzciny o dekoracyjnych liściach w biało-zielone paski. Nie tak inwazyjna i znacznie niższa od trzciny występującej u nas dziko.
Roślina wodna, którą często spotka się nad brzegami rzek, na torfowiskach i starorzeczach. Zaczyna wegetację wczesną wiosną. Liście lancetowate, pierwsze wiosenne liście brązowe, z czasem zielenieją. Kwiaty podobne do kwiatów kaczeńca – żywo żółte, o pięciu płatkach, umiejscowione na wierzchołkach wysokich prawie do 1 m łodygach. Wymaga żyznego podłoża.
Tworzy okazały krzew – polecana szczególnie do parków i nad duże stawy. Kwitnie niemal całe lato pojedynczymi, pachnącymi kwiatami szczególnie intensywnie w miejscach słonecznych i bardzo wilgotnych.
Bardziej wymagająca niż pozostałe oferowane przez nas strzałki – znacznie mniej odporna na wymarzanie, wymaga też płytszego stanowiska. Liście wydłużone, z interesującym kremowym, marmurkowym rysunkiem.
Rodzima paproć wilgotnych siedlisk – torfowiska, lasy łęgowe, skraje podmokłych łąk. Należy sadzić narecznicę w podłożu o kwaśnym odczynie, w miejscu podmokłym.
Pełnik europejski to gatunek rodzimy – kiedyś często obecny na mokrych łąkach i wzdłuż strumieni, dziś spotykany coraz rzadziej, objęty ochroną. Nazywany pełnikiem dla swego pełnego, kulistego kwiatu. Jest też symbolem ziemi kłodzkiej.
Nowa odmiana pałki wąskolistnej: liście mają poprzeczne kremowe paski. Młode liście najczęściej pojawiają się całkowicie zielone, przebarwienie przychodzi z czasem. Wymaga dużego pojemnika.
Najmniejsza z pałek wodnych – dorasta do około 1 metra – tworzy kolby w kształcie kuleczek. Doskonała do nawet najmniejszych zbiorników wodnych. Rośnie jak gęsty szczypiorek.
Odmiana nadwodna i do miejsc wilgotnych. Wesołe, fioletowe kwiaty pojawiają się późną wiosną. Na naszym zdjęciu jest już po kwitnieniu – pęknięta torebka nasienna.