Aruncus dioicus
Parzydło leśne
Roślina siedlisk cienistych i wilgotnych. Tworzy duże kępy; duże, białe, delikatne, zwracające uwagę kwiatostany wyniesione są ponad liście.
Roślina siedlisk cienistych i wilgotnych. Tworzy duże kępy; duże, białe, delikatne, zwracające uwagę kwiatostany wyniesione są ponad liście.
Roślina architektoniczna, wyglądem przypominająca agawę – liście mieczowate, mięsiste, ostro piłkowane. Łodygi, na których wyniesione są atrakcyjne kwiatostany mogą osiągać nawet do 1,5 m, liście do około 50 cm.
Odmiana mikołajka o liściach ze srebrnobiałym rysunkiem i błękitnych (kobaltowych) kwiatach oraz łodygach kwiatowych.
Roślina dwuletnia: w pierwszym roku wytwarza rozetę zielonych, mięsistych liści. W drugim roku na wysokiej, sztywnej łodydze pojawiają się srebrzyste kwiaty tak charakterystyczne dla mikołajków.
Roślina atrakcyjna zarówno ze względu na kwiaty jak i liście – lśniące, ciemnozielone z białym rysunkiem. Kwiaty mają wartość florystyczną jako cięte, można je także suszyć albo zostawiać jako atrakcję ogrodu zimą.
Naturalnym siedliskiem tego mikołajka jest północnoamerykańska preria. W ogrodzie dobry jako soliter lub sadzony w niedużych grupach, także w towarzystwie traw.
Olbrzymia bylina tworząca krzaczaste zarośla – najchętniej w miejscu słonecznym, żyznym i wilgotnym. Swą nazwę zawdzięcza bordowym plamom na grubych łodygach. Wielkie, różowe kwiaty przyciągną do ogrodu tłumy owadów.
Okazała bylina mogąca pełnić w ogrodzie rolę mniejszego krzewu – osiąga wzrost ok. 1m, ma zwarty pokrój. Fantastycznie prezentuje się zwłaszcza w okresie kwitnienia, gdy przyprószona kolorem pomarańczowym zieleń liści dostaje towarzystwo w postaci pomarańczowych kwiatów.
Odmiana szybko zadarniająca, interesująca zarówno ze względu na kwiaty jak i liście. Tworzy luźne kępy mocno powcinanych liści, nad którymi długo unoszą się obfite, jasnofioletowe kwiaty.
Niska odmiana o zwartym pokroju (dobra okrywa) charakteryzująca się niezwykle obfitymi, intensywnie purpurowymi kwiatami.
Nad niskimi, zwartymi kępami górują duże, niebieskie kwiaty (do 5-6 cm średnicy).
Najlepszy okrywowy bodziszek. Wytrzymały na stanowiskach zarówno cienistych jak i nasłonecznionych. Dobrze znosi suszę. Polecany do podsadzania drzew i krzewów.
Dobrze czuje się na stanowisku słonecznym lub lekko zacienionym, gdzie tworzy dość luźne kępy mocno powcinanych, brązowych liści. Latem nad ciemnymi liśćmi pojawiają się kontrastujące z nimi różowe kwiaty.
Ciekawy bodziszek o brudnobiałych jakby popielatych kwiatach; liście stosunkowo grube z interesującą fakturą. Nadaje się do nasadzeń masowych – tworzy dość zwartą okrywę.
Niska odmiana o różowych kwiatach. Jest to mieszaniec G. macrorrhizum – dobrze znosi stanowisko nasłonecznione oraz okresowe przesuszenie. Bardzo dobra okrywa na niewielkich połaciach a także świetna roślina do pojemników.
Kwiaty utrzymują się długo i są bardzo obfite – szczególnie na stanowisku słonecznym. Jak większość bodziszków nie wymaga obfitego podlewania.
Jej olbrzymie, mięsiste liście dorastają do 2 – 3 metrów i mogą dać schronienie kilku osobom. Jest wysadzana w wilgotnej, zasobnej glebie lub w dużych pojemnikach.
Hibiskus bylinowy, hibiskus błotny, ketmia – jedna z najciekawszych roślin, jakie ostatnio trafiły do naszych ogrodów. Przeważnie białe, różowe lub karminowe kwiaty osiągają od 20 do 30 cm średnicy.
Wielokolorowe liście są rekompensatą za mało interesujące, niewielkie kwiatki. Houttuynia nie ma wielkich wymagań co do stanowiska, jest dobrą rośliną okrywową.
Duża bylina architektoniczna – doskonała jako soliter lub na tył rabaty. Wysadzona na stanowisku słonecznym ma liście bardzo ciemne, prawie czarne, w cienistym są bardziej zielone.
Tojeść o bordowych liściach – szczególnie intensywnej i ciemnej barwy na początku sezonu – i żółtych kwiatach. Kwiaty nadają się na cięte. Może się mocno rozrastać.
Tojeść kropkowana to klasyk chętnie stosowany w ogrodach i parkach. Zniesie niemalże każde stanowisko – od w pełni słonecznego (wtedy ma oczywiście zwiększone zapotrzebowanie na wodę) do zacienionego. Kwiaty utrzymują się długo i są „koncentratem” słońca: dość duże, liczne, jaskrawożółte.
Odmiana o kwiatach jednolicie różowych, bardzo dużych.
Piękna odmiana piwonii o dużych, dwukolorowych kwiatach: płatki są różowe, pręciki kremowe i szerokie. Pięknie pachnie.
Kwiaty duże, białe, pełne, pachnące, niezwykle eleganckie na silnych pędach. Środkowe płatki w kolorze lekko maślanym sprawiają wrażenie zwarcie upakowanych.
Piękna XIX-wieczna odmiana piwonii o obfitych, ciemnoczerwonych kwiatach – jedna z najlepszych o ciemnych kwiatach.
Kwiaty pełne, duże, liczne, bladoróżowe, pachnące. Doskonałe na kwiat cięty. Jedna z najlepiej znanych odmian piwonii na świecie – klasyk.
Z pewnością jedna z lepiej znanych odmian piwonii. Kwiaty pełne, bladoróżowe lub prawie białe, pięknie pachnące.
Pierwiosnek o białych kandelabrowych kwiatach wyniesionych ponad przycupnięte przy ziemi liście.
Roślina wyróżniona AGM (Award of Garden Merit – nagroda brytyjskiego Królewskiego Towarzystwa Ogrodniczego za szczególne walory ogrodowe).
Niewielki pierwiosnek o jaskraworóżowych, przyciągających wzrok kwiatach, które pojawiają się już wczesną wiosną. Stanowisko dla niej powinno być wilgotne, słoneczne lub lekko zacienione, gleba próchnicza.
Kilkuletnia karpa wygląda jak bukiecik gęsto napakowany białymi kwiatami przypominającymi miniaturowe różyczki. Wiosną kwitnie długo, często powtarza kwitnienie pod koniec lata.
Fioletowoniebieskie płatki okolone nieregularnym, kremowobiałym brzegiem – jak koronką.
Bukiecik jasnofioletowych, podwójnych kwiatów od wczesnej wiosny.
Rzadka i poszukiwana przez kolekcjonerów odmiana trójsklepki o błyszczących, ciemnozielonych liściach i żółtych, dzwoneczkowatych, dużych w porównaniu z innymi trójsklepkami kwiatach.
Pochodzi z lasów wschodnich stron Ameryki Północnej. Z podziemnego kłącza wyrasta kilkanaście łukowato wygiętych pędów, na których zwisają wiosną żółte dzwoneczki. W ogrodzie wymaga stanowiska cienistego, zasobnego w wilgoć i próchnicę. Tworzy kępy do 70 cm wysokości. Jest rośliną pełną wigoru.