rodzina: Araceae
pochodzenie: Chiny, Indie; do Europy przywędrował w XIIIw. za sprawą najazdów tatarskich
stanowisko: zaciszne, żyzne pobrzeża wód stojących – wchodzi w skład roślinności szuwarowej. Głębokość sadzenia od 0 do 30 cm.
wysokość: do 120cm

Bylina o mięsistych rozłogowych kłączach i wyrastających z nich pionowo szablastych, jasnozielonych liściach osiągających wysokość ok. 120 cm. Kwiatostan w postaci kolby (10 cm długości), w Europie nie dojrzewa.

Pospolity w całej Polsce komponent szuwaru nazwanego tatarakowym. Dobrze rośnie w podłożu piaszczystym i mulistym, szczególnie z dużą zawartością fosforu i azotu – jako dobry konsument biogenów często sadzony w biologicznych oczyszczalniach ścieków. Jego kłącza tworzą z czasem zwartą darń, dzięki czemu wykorzystywany jest do umacniania brzegów. Wymaga płytkiej wody lub miejsca zaledwie podmokłego, nie przesychającego, słonecznego lub lekko ocienionego. Kłącze płoży się poziomo; tatarak najlepiej rośnie sadzony wprost w dnie zbiornika wodnego lub w płytkich lecz szerokich koszach, donicach, misach.

Tatarak to roślina, która do Europy przywędrowała w XIII w. za sprawą najazdów tatarskich (stąd jego nazwa) i od tego czasu bardzo silnie obecna w polskiej kulturze: używany do majenia obejść w okresie Zielonych Świątek, aromatyzowania wody pitnej oraz sporządzania nalewek, likierów.