rodzina: Dryopteridaceae
pochodzenie: kultywar (Niemcy)
strefa mrozoodporności: 5
stanowisko: półcień, cień; próchnicza, wilgotna gleba
wapń: obojętny
rozmnażanie: zarodniki, podział
liść: 90 cm

Jedna z najpiękniejszych odmian paprotnika szczecinkozębnego. Paproć bardzo tolerancyjna na różne warunki, dobrze znosi okresowe przesuszenie, może rosnąć w miejscu nieosłoniętym od wiatru a jeśli podłoże jest wystarczająco wilgotne – dobrze zniesie także dość dużą dawkę słońca. Liście tej paproci są bardzo regularne, piękne, sierpowato zakrzywione a do tego powcinane jak najdelikatniejsza koronka.  Liście początkowo rosną pionowo, później rozkładają się tworząc dość szeroką i niższą kępę. Zimozielona.